talebe
Jump to navigation
Jump to search
Turkish[edit]
Etymology[edit]
From Ottoman Turkish طلبه, from Arabic طَلَبَة (ṭalaba), plural of طَالِب (ṭālib, “student”).
Noun[edit]
talebe (definite accusative talebeyi, plural talebeler)
- (archaic) student
- Synonyms: okul çocuğu, mektep çocuğu, mektepli, öğrenci, şakirt, talebe, tilmiz
Declension[edit]
| Inflection | ||
|---|---|---|
| Nominative | talebe | |
| Definite accusative | talebeyi | |
| Singular | Plural | |
| Nominative | talebe | talebeler |
| Definite accusative | talebeyi | talebeleri |
| Dative | talebeye | talebelere |
| Locative | talebede | talebelerde |
| Ablative | talebeden | talebelerden |
| Genitive | talebenin | talebelerin |
References[edit]
- Nişanyan, Sevan (2002–) “talebe”, in Nişanyan Sözlük