tribuniciu
Jump to navigation
Jump to search
Romanian[edit]
Etymology[edit]
Borrowed from Latin tribunicius.
Adjective[edit]
tribuniciu m or n (feminine singular tribunicie, plural tribunicii)
Declension[edit]
Declension of tribuniciu
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | neuter | feminine | masculine | neuter | feminine | ||
nominative/ accusative |
indefinite | tribuniciu | tribunicie | tribunicii | tribunicii | ||
definite | tribuniciul | tribunicia | tribuniciii | tribuniciile | |||
genitive/ dative |
indefinite | tribuniciu | tribunicii | tribunicii | tribunicii | ||
definite | tribuniciului | tribuniciei | tribuniciilor | tribuniciilor |
References[edit]
- tribuniciu in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN