wygnać

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish wygnać, from Proto-Slavic *vygъnati. By surface analysis, wy- +‎ gnać.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvɨ.ɡnat͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɨɡnat͡ɕ
• Syllabification: wy‧gnać

Verb

wygnać pf (imperfective wyganiać)

1. (transitive) to chase away
2. (transitive) to expel, to drive out
3. (transitive) to exile

Conjugation

Conjugation of wygnać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wygnać
future tense	1st	wygnam			wygnamy
	2nd	wygnasz			wygnacie
	3rd	wygna			wygnają
	impersonal	wygna się
past tense	1st	wygnałem, -(e)m wygnał	wygnałam, -(e)m wygnała	wygnałom, -(e)m wygnało	wygnaliśmy, -(e)śmy wygnali	wygnałyśmy, -(e)śmy wygnały
	2nd	wygnałeś, -(e)ś wygnał	wygnałaś, -(e)ś wygnała	wygnałoś, -(e)ś wygnało	wygnaliście, -(e)ście wygnali	wygnałyście, -(e)ście wygnały
	3rd	wygnał	wygnała	wygnało	wygnali	wygnały
	impersonal	wygnano
conditional	1st	wygnałbym, bym wygnał	wygnałabym, bym wygnała	wygnałobym, bym wygnało	wygnalibyśmy, byśmy wygnali	wygnałybyśmy, byśmy wygnały
	2nd	wygnałbyś, byś wygnał	wygnałabyś, byś wygnała	wygnałobyś, byś wygnało	wygnalibyście, byście wygnali	wygnałybyście, byście wygnały
	3rd	wygnałby, by wygnał	wygnałaby, by wygnała	wygnałoby, by wygnało	wygnaliby, by wygnali	wygnałyby, by wygnały
	impersonal	wygnano by
imperative	1st	niech wygnam			wygnajmy
	2nd	wygnaj			wygnajcie
	3rd	niech wygna			niech wygnają
passive adjectival participle		wygnany	wygnana	wygnane	wygnani	wygnane
anterior adverbial participle		wygnawszy
verbal noun		wygnanie

Further reading

• wygnać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wygnać in Polish dictionaries at PWN