aflijven

Dutch

Etymology

Equivalent to aflijf +‎ -en. Perfectly parallel cognate with German ableiben, Danish aflive, Swedish avliva.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑflɛi̯və(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: af‧lij‧ven

Verb

aflijven

1. (intransitive) to depart from life, die

Inflection

Conjugation of aflijven (weak, separable)
infinitive	aflijven
past singular	lijfde af
past participle	afgelijfd
infinitive	aflijven
gerund	aflijven n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	lijf af	lijfde af	aflijf	aflijfde
2nd person sing. (jij)	lijft af	lijfde af	aflijft	aflijfde
2nd person sing. (u)	lijft af	lijfde af	aflijft	aflijfde
2nd person sing. (gij)	lijft af	lijfde af	aflijft	aflijfde
3rd person singular	lijft af	lijfde af	aflijft	aflijfde
plural	lijven af	lijfden af	aflijven	aflijfden
subjunctive sing.1	lijve af	lijfde af	aflijve	aflijfde
subjunctive plur.1	lijven af	lijfden af	aflijven	aflijfden
imperative sing.	lijf af
imperative plur.1	lijft af
participles	aflijvend	afgelijfd
1) Archaic.

Synonyms

• heengaan
• ontslapen
• overlijden
• sterven
• verscheiden

Derived terms

• aflijving

Related terms

• aflijvig

Anagrams

• lijven af