gelda

Faroese

Etymology

From Old Norse gelda, from Proto-Germanic *galdijaną (“to castrate”), from Proto-Indo-European *gʰel- (“to cut”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈt͡ʃɛlta/

  Rhymes: -ɛlta

Verb

gelda (third person singular past indicative geldi, third person plural past indicative gelt, supine gelt)

1. to geld, castrate

Conjugation

Conjugation of gelda (group v-5)
infinitive	gelda
supine	gelt
participle (a7)1	geldandi	geldur
	present	past
first singular	geldi	geldi
second singular	geldir	geldi
third singular	geldir	geldi
plural	gelda	geldu
	imperative
singular	geld!
plural	geldið!
1Only the past participle being declined.

Icelandic

Etymology

From Old Norse gelda, from Proto-Germanic *galdijaną (“to castrate”), from Proto-Indo-European *gʰel- (“to cut”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈcɛlta/

  Rhymes: -ɛlta

Verb

gelda (weak verb, third-person singular past indicative gelti, supine gelt)

1. to geld, castrate

Conjugation

gelda — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að gelda
supine (sagnbót)		gelt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		geldandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég geldi	við geldum	present (nútíð)	ég geldi	við geldum
	þú geldir	þið geldið		þú geldir	þið geldið
	hann, hún, það geldir	þeir, þær, þau gelda		hann, hún, það geldi	þeir, þær, þau geldi
past (þátíð)	ég gelti	við geltum	past (þátíð)	ég gelti	við geltum
	þú geltir	þið geltuð		þú geltir	þið geltuð
	hann, hún, það gelti	þeir, þær, þau geltu		hann, hún, það gelti	þeir, þær, þau geltu
imperative (boðháttur)	geld (þú)	geldið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	geltu	geldiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

geldast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að geldast
supine (sagnbót)		gelst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		geldandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég geldist	við geldumst	present (nútíð)	ég geldist	við geldumst
	þú geldist	þið geldist		þú geldist	þið geldist
	hann, hún, það geldist	þeir, þær, þau geldast		hann, hún, það geldist	þeir, þær, þau geldist
past (þátíð)	ég geltist	við geltumst	past (þátíð)	ég geltist	við geltumst
	þú geltist	þið geltust		þú geltist	þið geltust
	hann, hún, það geltist	þeir, þær, þau geltust		hann, hún, það geltist	þeir, þær, þau geltust
imperative (boðháttur)	gelst (þú)	geldist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	gelstu	geldisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

geltur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	geltur	gelt	gelt		geltir	geltar	gelt
accusative (þolfall)	geltan	gelta	gelt		gelta	geltar	gelt
dative (þágufall)	geltum	geltri	geltu		geltum	geltum	geltum
genitive (eignarfall)	gelts	geltrar	gelts		geltra	geltra	geltra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	gelti	gelta	gelta		geltu	geltu	geltu
accusative (þolfall)	gelta	geltu	gelta		geltu	geltu	geltu
dative (þágufall)	gelta	geltu	gelta		geltu	geltu	geltu
genitive (eignarfall)	gelta	geltu	gelta		geltu	geltu	geltu

References

• “gelda”, in The American Heritage Dictionary of the English Language, 5th edition, Boston, Mass.: Houghton Mifflin Harcourt, 2016, →ISBN.