keikari
Jump to navigation
Jump to search
Finnish[edit]
Etymology[edit]
Possibly from keikka + -ari or from Old Swedish *gīgare.
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
keikari
Declension[edit]
Inflection of keikari (Kotus type 6/paperi, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | keikari | keikarit | ||
genitive | keikarin | keikarien keikareiden keikareitten | ||
partitive | keikaria | keikareita keikareja | ||
illative | keikariin | keikareihin | ||
singular | plural | |||
nominative | keikari | keikarit | ||
accusative | nom. | keikari | keikarit | |
gen. | keikarin | |||
genitive | keikarin | keikarien keikareiden keikareitten | ||
partitive | keikaria | keikareita keikareja | ||
inessive | keikarissa | keikareissa | ||
elative | keikarista | keikareista | ||
illative | keikariin | keikareihin | ||
adessive | keikarilla | keikareilla | ||
ablative | keikarilta | keikareilta | ||
allative | keikarille | keikareille | ||
essive | keikarina | keikareina | ||
translative | keikariksi | keikareiksi | ||
abessive | keikaritta | keikareitta | ||
instructive | — | keikarein | ||
comitative | See the possessive forms below. |
Synonyms[edit]
Derived terms[edit]
Related terms[edit]
Further reading[edit]
- “keikari”, in Kielitoimiston sanakirja [Dictionary of Contemporary Finnish][1] (in Finnish) (online dictionary, continuously updated), Kotimaisten kielten keskuksen verkkojulkaisuja 35, Helsinki: Kotimaisten kielten tutkimuskeskus (Institute for the Languages of Finland), 2004–, retrieved 2023-07-02