napotkać

Polish

Etymology

From na- +‎ potkać, from tknąć.

Pronunciation

• IPA^(key): /naˈpɔ.tkat͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔtkat͡ɕ
• Syllabification: na‧po‧tkać

Verb

napotkać pf (imperfective napotykać)

1. (transitive) to encounter, to come across, to run into

Conjugation

Conjugation of napotkać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		napotkać
future tense	1st	napotkam			napotkamy
	2nd	napotkasz			napotkacie
	3rd	napotka			napotkają
	impersonal	napotka się
past tense	1st	napotkałem, -(e)m napotkał	napotkałam, -(e)m napotkała	napotkałom, -(e)m napotkało	napotkaliśmy, -(e)śmy napotkali	napotkałyśmy, -(e)śmy napotkały
	2nd	napotkałeś, -(e)ś napotkał	napotkałaś, -(e)ś napotkała	napotkałoś, -(e)ś napotkało	napotkaliście, -(e)ście napotkali	napotkałyście, -(e)ście napotkały
	3rd	napotkał	napotkała	napotkało	napotkali	napotkały
	impersonal	napotkano
conditional	1st	napotkałbym, bym napotkał	napotkałabym, bym napotkała	napotkałobym, bym napotkało	napotkalibyśmy, byśmy napotkali	napotkałybyśmy, byśmy napotkały
	2nd	napotkałbyś, byś napotkał	napotkałabyś, byś napotkała	napotkałobyś, byś napotkało	napotkalibyście, byście napotkali	napotkałybyście, byście napotkały
	3rd	napotkałby, by napotkał	napotkałaby, by napotkała	napotkałoby, by napotkało	napotkaliby, by napotkali	napotkałyby, by napotkały
	impersonal	napotkano by
imperative	1st	niech napotkam			napotkajmy
	2nd	napotkaj			napotkajcie
	3rd	niech napotka			niech napotkają
passive adjectival participle		napotkany	napotkana	napotkane	napotkani	napotkane
anterior adverbial participle		napotkawszy
verbal noun		napotkanie

Further reading

• napotkać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• napotkać in Polish dictionaries at PWN