obmówca

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: obmowca, obmowcą, and obmówcą

Old Polish[edit]

Etymology[edit]

From obmówić +‎ -ca. First attested in c. 1500.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): (10th–15th CE) /ɔbmɔːft͡sa/
  • IPA(key): (15th CE) /ɔbmoft͡sa/

Noun[edit]

obmówca m ?

  1. badmouther, slanderer
    Synonyms: obmawiacz, omówca
    • 1908 [c. 1500], Bolesław Erzepki, editor, Przyczynki do średniowiecznego słownictwa polskiego. I. Glosy polskie wpisane do łacińsko-niemieckiego słownika drukowanego w roku 1490[1], Lubiń, page 54:
      Obmowczą obtrectator
      [Obmowca obtrectator]

Related terms[edit]

nouns
verbs

Descendants[edit]

  • Polish: obmówca

References[edit]

Polish[edit]

Alternative forms[edit]

Etymology[edit]

Inherited from Old Polish obmówca. By surface analysis, obmówić +‎ -ca.

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

obmówca m pers

  1. (dated or literary) slander, calumniator
    Synonyms: obmawiacz, obmównik, oszczerca, potwarca

Declension[edit]

Related terms[edit]

adjectives
nouns
verbs

References[edit]

Further reading[edit]

  • obmówca in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • obmówca in Polish dictionaries at PWN
  • Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “obmowca”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
  • Wiesław Morawski (29.01.2021) “OBMÓWCA”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
  • Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “obmówca”, in Słownik języka polskiego[2]
  • Aleksander Zdanowicz (1861) “obmówca”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[3]
  • J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “obmówca”, in Słownik języka polskiego[4] (in Polish), volume 3, Warsaw, page 489
  • obmówca in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego