otulić

Polish

Etymology

From o- +‎ tulić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔˈtu.lit͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ulit͡ɕ
• Syllabification: o‧tu‧lić

Verb

otulić pf (imperfective otulać)

1. (transitive) to wrap up, to tuck up, to tuck in
2. (reflexive with się) to wrap oneself up, to tuck oneself up

Conjugation

Conjugation of otulić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		otulić
future tense	1st	otulę			otulimy
	2nd	otulisz			otulicie
	3rd	otuli			otulą
	impersonal	otuli się
past tense	1st	otuliłem, -(e)m otulił	otuliłam, -(e)m otuliła	otuliłom, -(e)m otuliło	otuliliśmy, -(e)śmy otulili	otuliłyśmy, -(e)śmy otuliły
	2nd	otuliłeś, -(e)ś otulił	otuliłaś, -(e)ś otuliła	otuliłoś, -(e)ś otuliło	otuliliście, -(e)ście otulili	otuliłyście, -(e)ście otuliły
	3rd	otulił	otuliła	otuliło	otulili	otuliły
	impersonal	otulono
conditional	1st	otuliłbym, bym otulił	otuliłabym, bym otuliła	otuliłobym, bym otuliło	otulilibyśmy, byśmy otulili	otuliłybyśmy, byśmy otuliły
	2nd	otuliłbyś, byś otulił	otuliłabyś, byś otuliła	otuliłobyś, byś otuliło	otulilibyście, byście otulili	otuliłybyście, byście otuliły
	3rd	otuliłby, by otulił	otuliłaby, by otuliła	otuliłoby, by otuliło	otuliliby, by otulili	otuliłyby, by otuliły
	impersonal	otulono by
imperative	1st	niech otulę			otulmy
	2nd	otul			otulcie
	3rd	niech otuli			niech otulą
passive adjectival participle		otulony	otulona	otulone	otuleni	otulone
anterior adverbial participle		otuliwszy
verbal noun		otulenie

Derived terms

noun

• otulina

 

Further reading

• otulić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• otulić in Polish dictionaries at PWN