pacnąć

Polish[edit]

From pacać +‎ -nąć.

pacnąć pf (imperfective pacać)

(transitive, colloquial) to pat, to swat (to hit lightly with one's hand or some object) [+instrumental = with what]
(intransitive, colloquial) to flop (to hit something flat making a sound)
(reflexive with się, colloquial) to pat each other, to swat one another [+instrumental = with what] [+ w (accusative) = where]

Conjugation of pacnąć pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		pacnąć
future tense	1^st	pacnę			pacniemy
	2^nd	pacniesz			pacniecie
	3^rd	pacnie			pacną
	impersonal	pacnie się
past tense	1^st	pacnąłem, -(e)m pacnął	pacnęłam, -(e)m pacnęła	pacnęłom, -(e)m pacnęło	pacnęliśmy, -(e)śmy pacnęli	pacnęłyśmy, -(e)śmy pacnęły
	2^nd	pacnąłeś, -(e)ś pacnął	pacnęłaś, -(e)ś pacnęła	pacnęłoś, -(e)ś pacnęło	pacnęliście, -(e)ście pacnęli	pacnęłyście, -(e)ście pacnęły
	3^rd	pacnął	pacnęła	pacnęło	pacnęli	pacnęły
	impersonal	pacnięto
conditional	1^st	pacnąłbym, bym pacnął	pacnęłabym, bym pacnęła	pacnęłobym, bym pacnęło	pacnęlibyśmy, byśmy pacnęli	pacnęłybyśmy, byśmy pacnęły
	2^nd	pacnąłbyś, byś pacnął	pacnęłabyś, byś pacnęła	pacnęłobyś, byś pacnęło	pacnęlibyście, byście pacnęli	pacnęłybyście, byście pacnęły
	3^rd	pacnąłby, by pacnął	pacnęłaby, by pacnęła	pacnęłoby, by pacnęło	pacnęliby, by pacnęli	pacnęłyby, by pacnęły
	impersonal	pacnięto by
imperative	1^st	niech pacnę			pacnijmy
	2^nd	pacnij			pacnijcie
	3^rd	niech pacnie			niech pacną
passive adjectival participle		pacnięty	pacnięta	pacnięte	pacnięci	pacnięte
anterior adverbial participle		pacnąwszy
verbal noun		pacnięcie

interjections

nouns