pociąć

Polish

Etymology

From po- +‎ ciąć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpɔ.t͡ɕɔɲt͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔt͡ɕɔɲt͡ɕ
• Syllabification: po‧ciąć

Verb

pociąć pf

1. (transitive) to cut up, to cut

Conjugation

Conjugation of pociąć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		pociąć
future tense	1st	potnę			potniemy
	2nd	potniesz			potniecie
	3rd	potnie			potną
	impersonal	potnie się
past tense	1st	pociąłem, -(e)m pociął	pocięłam, -(e)m pocięła	pocięłom, -(e)m pocięło	pocięliśmy, -(e)śmy pocięli	pocięłyśmy, -(e)śmy pocięły
	2nd	pociąłeś, -(e)ś pociął	pocięłaś, -(e)ś pocięła	pocięłoś, -(e)ś pocięło	pocięliście, -(e)ście pocięli	pocięłyście, -(e)ście pocięły
	3rd	pociął	pocięła	pocięło	pocięli	pocięły
	impersonal	pocięto
conditional	1st	pociąłbym, bym pociął	pocięłabym, bym pocięła	pocięłobym, bym pocięło	pocięlibyśmy, byśmy pocięli	pocięłybyśmy, byśmy pocięły
	2nd	pociąłbyś, byś pociął	pocięłabyś, byś pocięła	pocięłobyś, byś pocięło	pocięlibyście, byście pocięli	pocięłybyście, byście pocięły
	3rd	pociąłby, by pociął	pocięłaby, by pocięła	pocięłoby, by pocięło	pocięliby, by pocięli	pocięłyby, by pocięły
	impersonal	pocięto by
imperative	1st	niech potnę			potnijmy
	2nd	potnij			potnijcie
	3rd	niech potnie			niech potną
passive adjectival participle		pocięty	pocięta	pocięte	pocięci	pocięte
anterior adverbial participle		pociąwszy
verbal noun		pocięcie

Further reading

• pociąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• pociąć in Polish dictionaries at PWN