poczynić

Polish

Etymology

From po- +‎ czynić.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔˈt͡ʂɨ.ɲit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɨɲit͡ɕ
• Syllabification: po‧czy‧nić

Verb

poczynić pf

1. (transitive) to multitask (to handle multiple tasks at once)
2. (transitive) to make, to cause

Conjugation

Conjugation of poczynić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		poczynić
future tense	1st	poczynię			poczynimy
	2nd	poczynisz			poczynicie
	3rd	poczyni			poczynią
	impersonal	poczyni się
past tense	1st	poczyniłem, -(e)m poczynił	poczyniłam, -(e)m poczyniła	poczyniłom, -(e)m poczyniło	poczyniliśmy, -(e)śmy poczynili	poczyniłyśmy, -(e)śmy poczyniły
	2nd	poczyniłeś, -(e)ś poczynił	poczyniłaś, -(e)ś poczyniła	poczyniłoś, -(e)ś poczyniło	poczyniliście, -(e)ście poczynili	poczyniłyście, -(e)ście poczyniły
	3rd	poczynił	poczyniła	poczyniło	poczynili	poczyniły
	impersonal	poczyniono
conditional	1st	poczyniłbym, bym poczynił	poczyniłabym, bym poczyniła	poczyniłobym, bym poczyniło	poczynilibyśmy, byśmy poczynili	poczyniłybyśmy, byśmy poczyniły
	2nd	poczyniłbyś, byś poczynił	poczyniłabyś, byś poczyniła	poczyniłobyś, byś poczyniło	poczynilibyście, byście poczynili	poczyniłybyście, byście poczyniły
	3rd	poczyniłby, by poczynił	poczyniłaby, by poczyniła	poczyniłoby, by poczyniło	poczyniliby, by poczynili	poczyniłyby, by poczyniły
	impersonal	poczyniono by
imperative	1st	niech poczynię			poczyńmy
	2nd	poczyń			poczyńcie
	3rd	niech poczyni			niech poczynią
passive adjectival participle		poczyniony	poczyniona	poczynione	poczynieni	poczynione
anterior adverbial participle		poczyniwszy
verbal noun		poczynienie

Further reading

• poczynić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• poczynić in Polish dictionaries at PWN