pruknąć

Polish

Etymology

From prukać +‎ -nąć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpruk.nɔɲt͡ɕ/
• Rhymes: -uknɔɲt͡ɕ
• Syllabification: pruk‧nąć

Verb

pruknąć pf (imperfective prukać)

1. (intransitive, colloquial) to break wind

   Synonyms: zebździć się, pierdnąć

Conjugation

Conjugation of pruknąć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		pruknąć
future tense	1st	pruknę			prukniemy
	2nd	prukniesz			prukniecie
	3rd	pruknie			prukną
	impersonal	pruknie się
past tense	1st	pruknąłem, -(e)m pruknął	pruknęłam, -(e)m pruknęła	pruknęłom, -(e)m pruknęło	pruknęliśmy, -(e)śmy pruknęli	pruknęłyśmy, -(e)śmy pruknęły
	2nd	pruknąłeś, -(e)ś pruknął	pruknęłaś, -(e)ś pruknęła	pruknęłoś, -(e)ś pruknęło	pruknęliście, -(e)ście pruknęli	pruknęłyście, -(e)ście pruknęły
	3rd	pruknął	pruknęła	pruknęło	pruknęli	pruknęły
	impersonal	pruknięto
conditional	1st	pruknąłbym, bym pruknął	pruknęłabym, bym pruknęła	pruknęłobym, bym pruknęło	pruknęlibyśmy, byśmy pruknęli	pruknęłybyśmy, byśmy pruknęły
	2nd	pruknąłbyś, byś pruknął	pruknęłabyś, byś pruknęła	pruknęłobyś, byś pruknęło	pruknęlibyście, byście pruknęli	pruknęłybyście, byście pruknęły
	3rd	pruknąłby, by pruknął	pruknęłaby, by pruknęła	pruknęłoby, by pruknęło	pruknęliby, by pruknęli	pruknęłyby, by pruknęły
	impersonal	pruknięto by
imperative	1st	niech pruknę			pruknijmy
	2nd	pruknij			pruknijcie
	3rd	niech pruknie			niech prukną
anterior adverbial participle		pruknąwszy
verbal noun		pruknięcie

Further reading

• pruknąć in Polish dictionaries at PWN