rozłupać

Polish

Etymology

From roz- +‎ łupać.

Pronunciation

• IPA^(key): /rɔzˈwu.pat͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -upat͡ɕ
• Syllabification: roz‧łu‧pać

Verb

rozłupać pf (imperfective rozłupywać)

1. (transitive) to crack, to split, to cleave
2. (reflexive with się) to crack, to rift, to split

Conjugation

Conjugation of rozłupać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		rozłupać
future tense	1st	rozłupię			rozłupiemy
	2nd	rozłupiesz			rozłupiecie
	3rd	rozłupie			rozłupią
	impersonal	rozłupie się
past tense	1st	rozłupałem, -(e)m rozłupał	rozłupałam, -(e)m rozłupała	rozłupałom, -(e)m rozłupało	rozłupaliśmy, -(e)śmy rozłupali	rozłupałyśmy, -(e)śmy rozłupały
	2nd	rozłupałeś, -(e)ś rozłupał	rozłupałaś, -(e)ś rozłupała	rozłupałoś, -(e)ś rozłupało	rozłupaliście, -(e)ście rozłupali	rozłupałyście, -(e)ście rozłupały
	3rd	rozłupał	rozłupała	rozłupało	rozłupali	rozłupały
	impersonal	rozłupano
conditional	1st	rozłupałbym, bym rozłupał	rozłupałabym, bym rozłupała	rozłupałobym, bym rozłupało	rozłupalibyśmy, byśmy rozłupali	rozłupałybyśmy, byśmy rozłupały
	2nd	rozłupałbyś, byś rozłupał	rozłupałabyś, byś rozłupała	rozłupałobyś, byś rozłupało	rozłupalibyście, byście rozłupali	rozłupałybyście, byście rozłupały
	3rd	rozłupałby, by rozłupał	rozłupałaby, by rozłupała	rozłupałoby, by rozłupało	rozłupaliby, by rozłupali	rozłupałyby, by rozłupały
	impersonal	rozłupano by
imperative	1st	niech rozłupię			rozłupmy
	2nd	rozłup			rozłupcie
	3rd	niech rozłupie			niech rozłupią
passive adjectival participle		rozłupany	rozłupana	rozłupane	rozłupani	rozłupane
anterior adverbial participle		rozłupawszy
verbal noun		rozłupanie

Further reading

• rozłupać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rozłupać in Polish dictionaries at PWN