rozczyniać

Polish

Etymology

From rozczynić +‎ -ać. First attested in 1534.

Pronunciation

• IPA^(key): /rɔsˈt͡ʂɨ.ɲat͡ɕ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /rɔsˈt͡ʂɨ.ɲat͡ɕ/
• Rhymes: -ɨɲat͡ɕ
• Syllabification: roz‧czy‧niać

Verb

rozczyniać impf (perfective rozczynić)

1. (transitive, cooking) to cut (to mix flour with water or milk to make dough)

Conjugation

Conjugation of rozczyniać impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		rozczyniać
present tense	1st	rozczyniam			rozczyniamy
	2nd	rozczyniasz			rozczyniacie
	3rd	rozczynia			rozczyniają
	impersonal	rozczynia się
past tense	1st	rozczyniałem, -(e)m rozczyniał	rozczyniałam, -(e)m rozczyniała	rozczyniałom, -(e)m rozczyniało	rozczynialiśmy, -(e)śmy rozczyniali	rozczyniałyśmy, -(e)śmy rozczyniały
	2nd	rozczyniałeś, -(e)ś rozczyniał	rozczyniałaś, -(e)ś rozczyniała	rozczyniałoś, -(e)ś rozczyniało	rozczynialiście, -(e)ście rozczyniali	rozczyniałyście, -(e)ście rozczyniały
	3rd	rozczyniał	rozczyniała	rozczyniało	rozczyniali	rozczyniały
	impersonal	rozczyniano
future tense	1st	będę rozczyniał, będę rozczyniać	będę rozczyniała, będę rozczyniać	będę rozczyniało, będę rozczyniać	będziemy rozczyniali, będziemy rozczyniać	będziemy rozczyniały, będziemy rozczyniać
	2nd	będziesz rozczyniał, będziesz rozczyniać	będziesz rozczyniała, będziesz rozczyniać	będziesz rozczyniało, będziesz rozczyniać	będziecie rozczyniali, będziecie rozczyniać	będziecie rozczyniały, będziecie rozczyniać
	3rd	będzie rozczyniał, będzie rozczyniać	będzie rozczyniała, będzie rozczyniać	będzie rozczyniało, będzie rozczyniać	będą rozczyniali, będą rozczyniać	będą rozczyniały, będą rozczyniać
	impersonal	będzie rozczyniać się
conditional	1st	rozczyniałbym, bym rozczyniał	rozczyniałabym, bym rozczyniała	rozczyniałobym, bym rozczyniało	rozczynialibyśmy, byśmy rozczyniali	rozczyniałybyśmy, byśmy rozczyniały
	2nd	rozczyniałbyś, byś rozczyniał	rozczyniałabyś, byś rozczyniała	rozczyniałobyś, byś rozczyniało	rozczynialibyście, byście rozczyniali	rozczyniałybyście, byście rozczyniały
	3rd	rozczyniałby, by rozczyniał	rozczyniałaby, by rozczyniała	rozczyniałoby, by rozczyniało	rozczynialiby, by rozczyniali	rozczyniałyby, by rozczyniały
	impersonal	rozczyniano by
imperative	1st	niech rozczyniam			rozczyniajmy
	2nd	rozczyniaj			rozczyniajcie
	3rd	niech rozczynia			niech rozczyniają
active adjectival participle		rozczyniający	rozczyniająca	rozczyniające	rozczyniający	rozczyniające
passive adjectival participle		rozczyniany	rozczyniana	rozczyniane	rozczyniani	rozczyniane
contemporary adverbial participle		rozczyniając
verbal noun		rozczynianie

Further reading

• rozczyniać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rozczyniać in Polish dictionaries at PWN
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “rozczyniać”, in Słownik języka polskiego‎^[1]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “rozczyniać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[2]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “rozczyniać”, in Słownik języka polskiego‎^[3] (in Polish), volume 5, Warsaw, page 592