rozetrzeć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Old Polish[edit]

Etymology[edit]

From roze- +‎ trzeć. First attested in the middle of the 15th century. Compare Old Czech rozetřieti.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): (10th–15th CE) /rɔzɛtr̝ɛːt͡ɕ/
  • IPA(key): (15th CE) /rɔzɛtr̝et͡ɕ/

Verb[edit]

rozetrzeć pf (imperfective rozcierać)

  1. to crush
    • 1874-1891 [End of the fifteenth], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności, volume LIII, page 62:
      Recipe szysky dąbove, roszetrzy dobrzye, vyphy quocumque potu excepto vino
      [Recipe szyszki dębowe, rozetrzy dobrz[y]e, wypi[j] quocumque potu excepto vino]
  2. to cut apart (to separate by cutting)
    • 1874-1891 [Middle of the 15th century], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności, volume XXIV, page 361:
      Pothem kazal y pylą drewnyaną na poly rozetrzecz sarra lignea fecit per medium sarrari
      [Potem kazał ji piłą drewnianą na poły rozetrzeć sarra lignea fecit per medium sarrari]

Descendants[edit]

  • Polish: rozetrzeć
  • Silesian: rozetrzić

References[edit]

Polish[edit]

Etymology[edit]

Inherited from Old Polish rozetrzeć. By surface analysis, roze- +‎ trzeć. Compare Czech rozetřít, Kashubian rozetrzéc, and Russian растере́ть (rasterétʹ).

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /rɔˈzɛ.tʂɛt͡ɕ/
  • (Middle Polish) IPA(key): /rɔˈzɛ.tʂɛt͡ɕ/, /rɔˈzɛ.tr̝ɛt͡ɕ/, /rɔˈzɛ.tʂet͡ɕ/, /rɔˈzɛ.tr̝et͡ɕ/
  • (file)
  • Rhymes: -ɛtʂɛt͡ɕ
  • Syllabification: ro‧ze‧trzeć

Verb[edit]

rozetrzeć pf (imperfective rozcierać)

  1. (transitive) to grate apart (to pressing on something and moving a body part or held object over it to cause it to turn into a shapeless mass) [+instrumental = with what]
  2. (transitive) to spread by rubbing [+instrumental = with what]
  3. (transitive) to rub, to give a rub (by touching and kneading some part of the body, to remove or reduce pain or numbness)
  4. (transitive, Middle Polish) to saw apart
    Synonym: rozpiłować
  5. (transitive, Middle Polish) to annihilate, to exterminate
    Synonyms: unicestwić, zgładzić
  6. (reflexive with się) to be grated apart
  7. (reflexive with się) to be spread by rubbing
  8. (reflexive with się) to rub each other
  9. (reflexive with się) to rub oneself
  10. (reflexive with się) to smear (to lose one's outline due to pressure or having something run something over it)

Conjugation[edit]

Conjugation of rozetrzeć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozetrzeć
future tense 1st rozetrę rozetrzemy
2nd rozetrzesz rozetrzecie
3rd rozetrze rozetrą
impersonal rozetrze się
past tense 1st roztarłem,
-(e)m roztarł
roztarłam,
-(e)m roztarła
roztarłom,
-(e)m roztarło
roztarliśmy,
-(e)śmy roztarli
roztarłyśmy,
-(e)śmy roztarły
2nd roztarłeś,
-(e)ś roztarł
roztarłaś,
-(e)ś roztarła
roztarłoś,
-(e)ś roztarło
roztarliście,
-(e)ście roztarli
roztarłyście,
-(e)ście roztarły
3rd roztarł roztarła roztarło roztarli roztarły
impersonal roztarto
conditional 1st roztarłbym,
bym roztarł
roztarłabym,
bym roztarła
roztarłobym,
bym roztarło
roztarlibyśmy,
byśmy roztarli
roztarłybyśmy,
byśmy roztarły
2nd roztarłbyś,
byś roztarł
roztarłabyś,
byś roztarła
roztarłobyś,
byś roztarło
roztarlibyście,
byście roztarli
roztarłybyście,
byście roztarły
3rd roztarłby,
by roztarł
roztarłaby,
by roztarła
roztarłoby,
by roztarło
roztarliby,
by roztarli
roztarłyby,
by roztarły
impersonal roztarto by
imperative 1st niech rozetrę rozetrzyjmy
2nd rozetrzyj rozetrzyjcie
3rd niech rozetrze niech rozetrą
passive adjectival participle roztarty roztarta roztarte roztarci roztarte
anterior adverbial participle roztarłszy
verbal noun roztarcie

References[edit]

Further reading[edit]

  • rozetrzeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozetrzeć in Polish dictionaries at PWN
  • Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “rozetrzeć”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
  • Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “rozetrzeć”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
  • Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “rozetrzeć”, in Słownik języka polskiego[1]
  • Aleksander Zdanowicz (1861) “rozetrzeć”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[2]
  • J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “rozetrzeć”, in Słownik języka polskiego[3] (in Polish), volume 5, Warsaw, page 609