Etymology [ edit ] From roz- kojarzyć [1]
Pronunciation [ edit ] IPA (key ) : /rɔs.kɔˈja.ʐɨt͡ɕ/ Rhymes: -aʐɨt͡ɕ
Syllabification: roz‧ko‧ja‧rzyć rozkojarzyć pf imperfective ( rare ) rozkojarzać
( transitive ) disassociate ( to cause to not be associated ) Conjugation [ edit ]
Conjugation of rozkojarzyć pf
rozkojarzyć
rozkojarzę rozkojarzymy
rozkojarzysz rozkojarzycie
rozkojarzy rozkojarzą
rozkojarzy się
rozkojarzyłem -(e)m rozkojarzył rozkojarzyłam -(e)m rozkojarzyła rozkojarzyłom -(e)m rozkojarzyło rozkojarzyliśmy -(e)śmy rozkojarzyli rozkojarzyłyśmy -(e)śmy rozkojarzyły
rozkojarzyłeś -(e)ś rozkojarzył rozkojarzyłaś -(e)ś rozkojarzyła rozkojarzyłoś -(e)ś rozkojarzyło rozkojarzyliście -(e)ście rozkojarzyli rozkojarzyłyście -(e)ście rozkojarzyły
rozkojarzył rozkojarzyła rozkojarzyło rozkojarzyli rozkojarzyły
rozkojarzono
rozkojarzyłbym bym rozkojarzył rozkojarzyłabym bym rozkojarzyła rozkojarzyłobym bym rozkojarzyło rozkojarzylibyśmy byśmy rozkojarzyli rozkojarzyłybyśmy byśmy rozkojarzyły
rozkojarzyłbyś byś rozkojarzył rozkojarzyłabyś byś rozkojarzyła rozkojarzyłobyś byś rozkojarzyło rozkojarzylibyście byście rozkojarzyli rozkojarzyłybyście byście rozkojarzyły
rozkojarzyłby by rozkojarzył rozkojarzyłaby by rozkojarzyła rozkojarzyłoby by rozkojarzyło rozkojarzyliby by rozkojarzyli rozkojarzyłyby by rozkojarzyły
rozkojarzono by
niech rozkojarzę rozkojarzmy
rozkojarz rozkojarzcie
niech rozkojarzy niech rozkojarzą
rozkojarzony rozkojarzona rozkojarzone rozkojarzeni rozkojarzone
rozkojarzywszy
rozkojarzenie
Derived terms [ edit ] References [ edit ]
^ Antoni Karśnicki (1832 ) Pisma Antoniego hrabi Karśnickiego [1] 176 Further reading [ edit ] rozkojarzyć in Polish dictionaries at PWNMaria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023 ) Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish rozkojarzyć in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego