rozkurczyć

Polish

Etymology

From roz- +‎ kurczyć.

Pronunciation

• IPA^(key): /rɔsˈkur.t͡ʂɨt͡ɕ/
• Rhymes: -urt͡ʂɨt͡ɕ
• Syllabification: roz‧kur‧czyć

Verb

rozkurczyć pf (imperfective rozkurczać)

1. (transitive) to unclench

   Synonym: skurczyć

2. (transitive) to unclench, to loosen

   Antonym: rozluźnić

3. (reflexive with się) to unclench (to become unclenched)
4. (reflexive with się) to unclench, to loosen (to become loosened)

   Antonym: skurczyć się

Conjugation

Conjugation of rozkurczyć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		rozkurczyć
future tense	1st	rozkurczę			rozkurczymy
	2nd	rozkurczysz			rozkurczycie
	3rd	rozkurczy			rozkurczą
	impersonal	rozkurczy się
past tense	1st	rozkurczyłem, -(e)m rozkurczył	rozkurczyłam, -(e)m rozkurczyła	rozkurczyłom, -(e)m rozkurczyło	rozkurczyliśmy, -(e)śmy rozkurczyli	rozkurczyłyśmy, -(e)śmy rozkurczyły
	2nd	rozkurczyłeś, -(e)ś rozkurczył	rozkurczyłaś, -(e)ś rozkurczyła	rozkurczyłoś, -(e)ś rozkurczyło	rozkurczyliście, -(e)ście rozkurczyli	rozkurczyłyście, -(e)ście rozkurczyły
	3rd	rozkurczył	rozkurczyła	rozkurczyło	rozkurczyli	rozkurczyły
	impersonal	rozkurczono
conditional	1st	rozkurczyłbym, bym rozkurczył	rozkurczyłabym, bym rozkurczyła	rozkurczyłobym, bym rozkurczyło	rozkurczylibyśmy, byśmy rozkurczyli	rozkurczyłybyśmy, byśmy rozkurczyły
	2nd	rozkurczyłbyś, byś rozkurczył	rozkurczyłabyś, byś rozkurczyła	rozkurczyłobyś, byś rozkurczyło	rozkurczylibyście, byście rozkurczyli	rozkurczyłybyście, byście rozkurczyły
	3rd	rozkurczyłby, by rozkurczył	rozkurczyłaby, by rozkurczyła	rozkurczyłoby, by rozkurczyło	rozkurczyliby, by rozkurczyli	rozkurczyłyby, by rozkurczyły
	impersonal	rozkurczono by
imperative	1st	niech rozkurczę			rozkurczmy
	2nd	rozkurcz			rozkurczcie
	3rd	niech rozkurczy			niech rozkurczą
passive adjectival participle		rozkurczony	rozkurczona	rozkurczone	rozkurczeni	rozkurczone
anterior adverbial participle		rozkurczywszy
verbal noun		rozkurczenie

Further reading

• rozkurczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rozkurczyć in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “rozkurczyć”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “rozkurczyć”, in Słownik języka polskiego‎^[1]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “rozkurczyć”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[2]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “rozkurczyć”, in Słownik języka polskiego‎^[3] (in Polish), volume 5, Warsaw, page 637