rozniecić

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Etymology[edit]

From roz- +‎ niecić.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

rozniecić pf (imperfective rozniecać)

  1. (transitive) to light, to kindle
    Synonyms: rozpalić, wzniecić

Conjugation[edit]

Conjugation of rozniecić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozniecić
future tense 1st rozniecę rozniecimy
2nd rozniecisz rozniecicie
3rd roznieci rozniecą
impersonal roznieci się
past tense 1st roznieciłem,
-(e)m rozniecił
roznieciłam,
-(e)m roznieciła
roznieciłom,
-(e)m roznieciło
roznieciliśmy,
-(e)śmy rozniecili
roznieciłyśmy,
-(e)śmy roznieciły
2nd roznieciłeś,
-(e)ś rozniecił
roznieciłaś,
-(e)ś roznieciła
roznieciłoś,
-(e)ś roznieciło
roznieciliście,
-(e)ście rozniecili
roznieciłyście,
-(e)ście roznieciły
3rd rozniecił roznieciła roznieciło rozniecili roznieciły
impersonal rozniecono
conditional 1st roznieciłbym,
bym rozniecił
roznieciłabym,
bym roznieciła
roznieciłobym,
bym roznieciło
rozniecilibyśmy,
byśmy rozniecili
roznieciłybyśmy,
byśmy roznieciły
2nd roznieciłbyś,
byś rozniecił
roznieciłabyś,
byś roznieciła
roznieciłobyś,
byś roznieciło
rozniecilibyście,
byście rozniecili
roznieciłybyście,
byście roznieciły
3rd roznieciłby,
by rozniecił
roznieciłaby,
by roznieciła
roznieciłoby,
by roznieciło
roznieciliby,
by rozniecili
roznieciłyby,
by roznieciły
impersonal rozniecono by
imperative 1st niech rozniecę rozniećmy
2nd roznieć rozniećcie
3rd niech roznieci niech rozniecą
passive adjectival participle rozniecony rozniecona rozniecone roznieceni rozniecone
anterior adverbial participle roznieciwszy
verbal noun rozniecenie

Further reading[edit]

  • rozniecić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozniecić in Polish dictionaries at PWN