rozpruć

Polish

Etymology

From roz- +‎ pruć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrɔs.prut͡ɕ/
• Rhymes: -ɔsprut͡ɕ
• Syllabification: roz‧pruć

Verb

rozpruć pf (imperfective rozpruwać)

1. (transitive) to unstitch, to unpick
2. (transitive) to rip apart, to tear open
3. (reflexive with się) to unravel, to become unstitched

Conjugation

Conjugation of rozpruć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		rozpruć
future tense	1st	rozpruję			rozprujemy
	2nd	rozprujesz			rozprujecie
	3rd	rozpruje			rozprują
	impersonal	rozpruje się
past tense	1st	rozprułem, -(e)m rozpruł	rozprułam, -(e)m rozpruła	rozprułom, -(e)m rozpruło	rozpruliśmy, -(e)śmy rozpruli	rozprułyśmy, -(e)śmy rozpruły
	2nd	rozprułeś, -(e)ś rozpruł	rozprułaś, -(e)ś rozpruła	rozprułoś, -(e)ś rozpruło	rozpruliście, -(e)ście rozpruli	rozprułyście, -(e)ście rozpruły
	3rd	rozpruł	rozpruła	rozpruło	rozpruli	rozpruły
	impersonal	rozpruto
conditional	1st	rozprułbym, bym rozpruł	rozprułabym, bym rozpruła	rozprułobym, bym rozpruło	rozprulibyśmy, byśmy rozpruli	rozprułybyśmy, byśmy rozpruły
	2nd	rozprułbyś, byś rozpruł	rozprułabyś, byś rozpruła	rozprułobyś, byś rozpruło	rozprulibyście, byście rozpruli	rozprułybyście, byście rozpruły
	3rd	rozprułby, by rozpruł	rozprułaby, by rozpruła	rozprułoby, by rozpruło	rozpruliby, by rozpruli	rozprułyby, by rozpruły
	impersonal	rozpruto by
imperative	1st	niech rozpruję			rozprujmy
	2nd	rozpruj			rozprujcie
	3rd	niech rozpruje			niech rozprują
passive adjectival participle		rozpruty	rozpruta	rozprute	rozpruci	rozprute
anterior adverbial participle		rozpruwszy
verbal noun		rozprucie

Related terms

noun

• rozporek

 

Further reading

• rozpruć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rozpruć in Polish dictionaries at PWN