rozsławić

Polish

Etymology

From roz- +‎ sławić.

Pronunciation

• IPA^(key): /rɔsˈswa.vit͡ɕ/
• Rhymes: -avit͡ɕ
• Syllabification: roz‧sła‧wić

Verb

rozsławić pf (imperfective rozsławiać)

1. (transitive) to make famous

   Synonyms: wsławić, opromienić

2. (reflexive with się) to become famous

Conjugation

Conjugation of rozsławić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		rozsławić
future tense	1st	rozsławię			rozsławimy
	2nd	rozsławisz			rozsławicie
	3rd	rozsławi			rozsławią
	impersonal	rozsławi się
past tense	1st	rozsławiłem, -(e)m rozsławił	rozsławiłam, -(e)m rozsławiła	rozsławiłom, -(e)m rozsławiło	rozsławiliśmy, -(e)śmy rozsławili	rozsławiłyśmy, -(e)śmy rozsławiły
	2nd	rozsławiłeś, -(e)ś rozsławił	rozsławiłaś, -(e)ś rozsławiła	rozsławiłoś, -(e)ś rozsławiło	rozsławiliście, -(e)ście rozsławili	rozsławiłyście, -(e)ście rozsławiły
	3rd	rozsławił	rozsławiła	rozsławiło	rozsławili	rozsławiły
	impersonal	rozsławiono
conditional	1st	rozsławiłbym, bym rozsławił	rozsławiłabym, bym rozsławiła	rozsławiłobym, bym rozsławiło	rozsławilibyśmy, byśmy rozsławili	rozsławiłybyśmy, byśmy rozsławiły
	2nd	rozsławiłbyś, byś rozsławił	rozsławiłabyś, byś rozsławiła	rozsławiłobyś, byś rozsławiło	rozsławilibyście, byście rozsławili	rozsławiłybyście, byście rozsławiły
	3rd	rozsławiłby, by rozsławił	rozsławiłaby, by rozsławiła	rozsławiłoby, by rozsławiło	rozsławiliby, by rozsławili	rozsławiłyby, by rozsławiły
	impersonal	rozsławiono by
imperative	1st	niech rozsławię			rozsławmy
	2nd	rozsław			rozsławcie
	3rd	niech rozsławi			niech rozsławią
passive adjectival participle		rozsławiony	rozsławiona	rozsławione	rozsławieni	rozsławione
anterior adverbial participle		rozsławiwszy
verbal noun		rozsławienie

Further reading

• rozsławić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rozsławić in Polish dictionaries at PWN