sprawić

See also: sprawic

Polish

Etymology

From s- +‎ prawić, compare Bulgarian направя (napravja), Serbo-Croatian praviti, Russian справить (spravitʹ), Russian поправить (popravitʹ), Czech spravit.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈspra.vit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -avit͡ɕ
• Syllabification: spra‧wić

Verb

sprawić pf (imperfective sprawiać)

1. (transitive) to cause, to make happen
2. (transitive) to give; to inflict; to cause
3. (transitive, dated) to buy

   Synonym: kupić

4. (reflexive with się) to handle, to manage

   Synonym: poradzić sobie

Conjugation

Conjugation of sprawić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		sprawić
future tense	1st	sprawię			sprawimy
	2nd	sprawisz			sprawicie
	3rd	sprawi			sprawią
	impersonal	sprawi się
past tense	1st	sprawiłem, -(e)m sprawił	sprawiłam, -(e)m sprawiła	sprawiłom, -(e)m sprawiło	sprawiliśmy, -(e)śmy sprawili	sprawiłyśmy, -(e)śmy sprawiły
	2nd	sprawiłeś, -(e)ś sprawił	sprawiłaś, -(e)ś sprawiła	sprawiłoś, -(e)ś sprawiło	sprawiliście, -(e)ście sprawili	sprawiłyście, -(e)ście sprawiły
	3rd	sprawił	sprawiła	sprawiło	sprawili	sprawiły
	impersonal	sprawiono
conditional	1st	sprawiłbym, bym sprawił	sprawiłabym, bym sprawiła	sprawiłobym, bym sprawiło	sprawilibyśmy, byśmy sprawili	sprawiłybyśmy, byśmy sprawiły
	2nd	sprawiłbyś, byś sprawił	sprawiłabyś, byś sprawiła	sprawiłobyś, byś sprawiło	sprawilibyście, byście sprawili	sprawiłybyście, byście sprawiły
	3rd	sprawiłby, by sprawił	sprawiłaby, by sprawiła	sprawiłoby, by sprawiło	sprawiliby, by sprawili	sprawiłyby, by sprawiły
	impersonal	sprawiono by
imperative	1st	niech sprawię			sprawmy
	2nd	spraw			sprawcie
	3rd	niech sprawi			niech sprawią
passive adjectival participle		sprawiony	sprawiona	sprawione	sprawieni	sprawione
anterior adverbial participle		sprawiwszy
verbal noun		sprawienie

Derived terms

nouns

• sprawa
• sprawka

 

Further reading

• sprawić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• sprawić in Polish dictionaries at PWN