stopnieć

Polish

Etymology

From s- +‎ topnieć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstɔp.ɲɛt͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔpɲɛt͡ɕ
• Syllabification: stop‧nieć

Verb

stopnieć pf (imperfective topnieć)

1. (intransitive) to melt (change from a solid state to a liquid state)
2. (intransitive) to shrink, dwindle
3. (intransitive) to melt (be softened emotionally or touched)

Conjugation

Conjugation of stopnieć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		stopnieć
future tense	1st	stopnieję			stopniejemy
	2nd	stopniejesz			stopniejecie
	3rd	stopnieje			stopnieją
	impersonal	stopnieje się
past tense	1st	stopniałem, -(e)m stopniał	stopniałam, -(e)m stopniała	stopniałom, -(e)m stopniało	stopnieliśmy, -(e)śmy stopnieli	stopniałyśmy, -(e)śmy stopniały
	2nd	stopniałeś, -(e)ś stopniał	stopniałaś, -(e)ś stopniała	stopniałoś, -(e)ś stopniało	stopnieliście, -(e)ście stopnieli	stopniałyście, -(e)ście stopniały
	3rd	stopniał	stopniała	stopniało	stopnieli	stopniały
	impersonal	stopniano
conditional	1st	stopniałbym, bym stopniał	stopniałabym, bym stopniała	stopniałobym, bym stopniało	stopnielibyśmy, byśmy stopnieli	stopniałybyśmy, byśmy stopniały
	2nd	stopniałbyś, byś stopniał	stopniałabyś, byś stopniała	stopniałobyś, byś stopniało	stopnielibyście, byście stopnieli	stopniałybyście, byście stopniały
	3rd	stopniałby, by stopniał	stopniałaby, by stopniała	stopniałoby, by stopniało	stopnieliby, by stopnieli	stopniałyby, by stopniały
	impersonal	stopniano by
imperative	1st	niech stopnieję			stopniejmy
	2nd	stopniej			stopniejcie
	3rd	niech stopnieje			niech stopnieją
anterior adverbial participle		stopniawszy
verbal noun		stopnienie

Further reading

• stopnieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• stopnieć in Polish dictionaries at PWN