uspokoić

Polish[edit]

From u- +‎ spokój +‎ -ić.

uspokoić pf (imperfective uspokajać)

(transitive) to calm, to soothe, to quiet (to make calm)
(reflexive with się) to calm down (to become less excited)
(reflexive with się, of stormy weather) to clear up (to dissipate, to become calm)
Synonym: wypogodzić się

Conjugation of uspokoić pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		uspokoić
future tense	1^st	uspokoję			uspokoimy
	2^nd	uspokoisz			uspokoicie
	3^rd	uspokoi			uspokoją
	impersonal	uspokoi się
past tense	1^st	uspokoiłem, -(e)m uspokoił	uspokoiłam, -(e)m uspokoiła	uspokoiłom, -(e)m uspokoiło	uspokoiliśmy, -(e)śmy uspokoili	uspokoiłyśmy, -(e)śmy uspokoiły
	2^nd	uspokoiłeś, -(e)ś uspokoił	uspokoiłaś, -(e)ś uspokoiła	uspokoiłoś, -(e)ś uspokoiło	uspokoiliście, -(e)ście uspokoili	uspokoiłyście, -(e)ście uspokoiły
	3^rd	uspokoił	uspokoiła	uspokoiło	uspokoili	uspokoiły
	impersonal	uspokojono
conditional	1^st	uspokoiłbym, bym uspokoił	uspokoiłabym, bym uspokoiła	uspokoiłobym, bym uspokoiło	uspokoilibyśmy, byśmy uspokoili	uspokoiłybyśmy, byśmy uspokoiły
	2^nd	uspokoiłbyś, byś uspokoił	uspokoiłabyś, byś uspokoiła	uspokoiłobyś, byś uspokoiło	uspokoilibyście, byście uspokoili	uspokoiłybyście, byście uspokoiły
	3^rd	uspokoiłby, by uspokoił	uspokoiłaby, by uspokoiła	uspokoiłoby, by uspokoiło	uspokoiliby, by uspokoili	uspokoiłyby, by uspokoiły
	impersonal	uspokojono by
imperative	1^st	niech uspokoję			uspokójmy
	2^nd	uspokój			uspokójcie
	3^rd	niech uspokoi			niech uspokoją
passive adjectival participle		uspokojony	uspokojona	uspokojone	uspokojeni	uspokojone
anterior adverbial participle		uspokoiwszy
verbal noun		uspokojenie

adjectives

adverbs

nouns

verbs