uwinąć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Etymology[edit]

From u- +‎ winąć.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

uwinąć pf (imperfective uwijać)

  1. (transitive, archaic) Alternative form of uwić
  2. (reflexive with się, colloquial) to bustle (to perform some activity quickly; to move quickly while doing something)
    Synonym: zwijać się

Conjugation[edit]

Conjugation of uwinąć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive uwinąć
future tense 1st uwinę uwiniemy
2nd uwiniesz uwiniecie
3rd uwinie uwiną
impersonal uwinie się
past tense 1st uwinąłem,
-(e)m uwinął
uwinęłam,
-(e)m uwinęła
uwinęłom,
-(e)m uwinęło
uwinęliśmy,
-(e)śmy uwinęli
uwinęłyśmy,
-(e)śmy uwinęły
2nd uwinąłeś,
-(e)ś uwinął
uwinęłaś,
-(e)ś uwinęła
uwinęłoś,
-(e)ś uwinęło
uwinęliście,
-(e)ście uwinęli
uwinęłyście,
-(e)ście uwinęły
3rd uwinął uwinęła uwinęło uwinęli uwinęły
impersonal uwinięto
conditional 1st uwinąłbym,
bym uwinął
uwinęłabym,
bym uwinęła
uwinęłobym,
bym uwinęło
uwinęlibyśmy,
byśmy uwinęli
uwinęłybyśmy,
byśmy uwinęły
2nd uwinąłbyś,
byś uwinął
uwinęłabyś,
byś uwinęła
uwinęłobyś,
byś uwinęło
uwinęlibyście,
byście uwinęli
uwinęłybyście,
byście uwinęły
3rd uwinąłby,
by uwinął
uwinęłaby,
by uwinęła
uwinęłoby,
by uwinęło
uwinęliby,
by uwinęli
uwinęłyby,
by uwinęły
impersonal uwinięto by
imperative 1st niech uwinę uwińmy
2nd uwiń uwińcie
3rd niech uwinie niech uwiną
passive adjectival participle uwinięty uwinięta uwinięte uwinięci uwinięte
anterior adverbial participle uwinąwszy
verbal noun uwinięcie

Further reading[edit]

  • uwinąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • uwinąć in Polish dictionaries at PWN