uzbroić

Polish

Etymology

From u- +‎ zbroić.

Pronunciation

• IPA^(key): /uˈzbrɔ.it͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔit͡ɕ
• Syllabification: u‧zbro‧ić

Verb

uzbroić pf (imperfective zbroić or uzbrajać)

1. (transitive, military) to arm (to supply with weapons)

   Antonym: rozbroić

2. (reflexive with się, military) to arm oneself, to tool up

   Antonym: rozbroić się

Conjugation

Conjugation of uzbroić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		uzbroić
future tense	1st	uzbroję			uzbroimy
	2nd	uzbroisz			uzbroicie
	3rd	uzbroi			uzbroją
	impersonal	uzbroi się
past tense	1st	uzbroiłem, -(e)m uzbroił	uzbroiłam, -(e)m uzbroiła	uzbroiłom, -(e)m uzbroiło	uzbroiliśmy, -(e)śmy uzbroili	uzbroiłyśmy, -(e)śmy uzbroiły
	2nd	uzbroiłeś, -(e)ś uzbroił	uzbroiłaś, -(e)ś uzbroiła	uzbroiłoś, -(e)ś uzbroiło	uzbroiliście, -(e)ście uzbroili	uzbroiłyście, -(e)ście uzbroiły
	3rd	uzbroił	uzbroiła	uzbroiło	uzbroili	uzbroiły
	impersonal	uzbrojono
conditional	1st	uzbroiłbym, bym uzbroił	uzbroiłabym, bym uzbroiła	uzbroiłobym, bym uzbroiło	uzbroilibyśmy, byśmy uzbroili	uzbroiłybyśmy, byśmy uzbroiły
	2nd	uzbroiłbyś, byś uzbroił	uzbroiłabyś, byś uzbroiła	uzbroiłobyś, byś uzbroiło	uzbroilibyście, byście uzbroili	uzbroiłybyście, byście uzbroiły
	3rd	uzbroiłby, by uzbroił	uzbroiłaby, by uzbroiła	uzbroiłoby, by uzbroiło	uzbroiliby, by uzbroili	uzbroiłyby, by uzbroiły
	impersonal	uzbrojono by
imperative	1st	niech uzbroję			uzbrójmy
	2nd	uzbrój			uzbrójcie
	3rd	niech uzbroi			niech uzbroją
passive adjectival participle		uzbrojony	uzbrojona	uzbrojone	uzbrojeni	uzbrojone
anterior adverbial participle		uzbroiwszy
verbal noun		uzbrojenie

Further reading

• uzbroić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• uzbroić in Polish dictionaries at PWN