wędrownik

Polish

Etymology

From wędrować +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɛnˈdrɔv.ɲik/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔvɲik
• Syllabification: wę‧drow‧nik

Noun

wędrownik m pers (female equivalent wędrowniczka, diminutive wędrowniczek)

1. wanderer

   Synonym: wędrowiec

Declension

Declension of wędrownik

	singular	plural
nominative	wędrownik	wędrownicy/wędrowniki (deprecative)
genitive	wędrownika	wędrowników
dative	wędrownikowi	wędrownikom
accusative	wędrownika	wędrowników
instrumental	wędrownikiem	wędrownikami
locative	wędrowniku	wędrownikach
vocative	wędrowniku	wędrownicy

Derived terms

adjective

• wędrowniczy

 

Related terms

adjective

• wędrowny

 

noun

• wędrówka

 

verbs

• powędrować
• wędrować
• zawędrować

 

Further reading

• wędrownik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wędrownik in Polish dictionaries at PWN