wkupić

Polish

Etymology

From w- +‎ kupić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfku.pit͡ɕ/
• Rhymes: -upit͡ɕ
• Syllabification: wku‧pić

Verb

wkupić pf (imperfective wkupywać)

1. (reflexive with się) to buy one's way, to worm one's way into (to get somewhere by paying a fee or offering a gift)

Conjugation

Conjugation of wkupić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wkupić
future tense	1st	wkupię			wkupimy
	2nd	wkupisz			wkupicie
	3rd	wkupi			wkupią
	impersonal	wkupi się
past tense	1st	wkupiłem, -(e)m wkupił	wkupiłam, -(e)m wkupiła	wkupiłom, -(e)m wkupiło	wkupiliśmy, -(e)śmy wkupili	wkupiłyśmy, -(e)śmy wkupiły
	2nd	wkupiłeś, -(e)ś wkupił	wkupiłaś, -(e)ś wkupiła	wkupiłoś, -(e)ś wkupiło	wkupiliście, -(e)ście wkupili	wkupiłyście, -(e)ście wkupiły
	3rd	wkupił	wkupiła	wkupiło	wkupili	wkupiły
	impersonal	wkupiono
conditional	1st	wkupiłbym, bym wkupił	wkupiłabym, bym wkupiła	wkupiłobym, bym wkupiło	wkupilibyśmy, byśmy wkupili	wkupiłybyśmy, byśmy wkupiły
	2nd	wkupiłbyś, byś wkupił	wkupiłabyś, byś wkupiła	wkupiłobyś, byś wkupiło	wkupilibyście, byście wkupili	wkupiłybyście, byście wkupiły
	3rd	wkupiłby, by wkupił	wkupiłaby, by wkupiła	wkupiłoby, by wkupiło	wkupiliby, by wkupili	wkupiłyby, by wkupiły
	impersonal	wkupiono by
imperative	1st	niech wkupię			wkupmy
	2nd	wkup			wkupcie
	3rd	niech wkupi			niech wkupią
anterior adverbial participle		wkupiwszy
verbal noun		wkupienie

Further reading

• wkupić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wkupić in Polish dictionaries at PWN