wnerwić

Polish

Etymology

From w- +‎ nerwy +‎ -ić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvnɛr.vit͡ɕ/
• Rhymes: -ɛrvit͡ɕ
• Syllabification: wner‧wić

Verb

wnerwić pf (imperfective wnerwiać)

1. (transitive, colloquial) to anger, to upset (to make angry)

   Synonyms: zdenerwować, zezłościć, zeźlić

2. (reflexive with się, colloquial) to become angry, to get upset [+ na (accusative) = at what]

   Synonyms: zdenerwować się, zezłościć się, zeźlić się

Conjugation

Conjugation of wnerwić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wnerwić
future tense	1st	wnerwię			wnerwimy
	2nd	wnerwisz			wnerwicie
	3rd	wnerwi			wnerwią
	impersonal	wnerwi się
past tense	1st	wnerwiłem, -(e)m wnerwił	wnerwiłam, -(e)m wnerwiła	wnerwiłom, -(e)m wnerwiło	wnerwiliśmy, -(e)śmy wnerwili	wnerwiłyśmy, -(e)śmy wnerwiły
	2nd	wnerwiłeś, -(e)ś wnerwił	wnerwiłaś, -(e)ś wnerwiła	wnerwiłoś, -(e)ś wnerwiło	wnerwiliście, -(e)ście wnerwili	wnerwiłyście, -(e)ście wnerwiły
	3rd	wnerwił	wnerwiła	wnerwiło	wnerwili	wnerwiły
	impersonal	wnerwiono
conditional	1st	wnerwiłbym, bym wnerwił	wnerwiłabym, bym wnerwiła	wnerwiłobym, bym wnerwiło	wnerwilibyśmy, byśmy wnerwili	wnerwiłybyśmy, byśmy wnerwiły
	2nd	wnerwiłbyś, byś wnerwił	wnerwiłabyś, byś wnerwiła	wnerwiłobyś, byś wnerwiło	wnerwilibyście, byście wnerwili	wnerwiłybyście, byście wnerwiły
	3rd	wnerwiłby, by wnerwił	wnerwiłaby, by wnerwiła	wnerwiłoby, by wnerwiło	wnerwiliby, by wnerwili	wnerwiłyby, by wnerwiły
	impersonal	wnerwiono by
imperative	1st	niech wnerwię			wnerwijmy
	2nd	wnerwij			wnerwijcie
	3rd	niech wnerwi			niech wnerwią
passive adjectival participle		wnerwiony	wnerwiona	wnerwione	wnerwieni	wnerwione
anterior adverbial participle		wnerwiwszy
verbal noun		wnerwienie

Derived terms

adjectives

• wnerwiony

 

Related terms

verbs

• denerwować impf

 

Further reading

• wnerwić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wnerwić in Polish dictionaries at PWN