wygonić

Polish

Etymology

From wy- +‎ gonić.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɨˈɡɔ.ɲit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔɲit͡ɕ
• Syllabification: wy‧go‧nić

Verb

wygonić pf (imperfective wyganiać)

1. (transitive) to chase away

   Synonym: przepędzić

2. (transitive) to expel, to banish

   Synonym: wypędzić

Conjugation

Conjugation of wygonić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wygonić
future tense	1st	wygonię			wygonimy
	2nd	wygonisz			wygonicie
	3rd	wygoni			wygonią
	impersonal	wygoni się
past tense	1st	wygoniłem, -(e)m wygonił	wygoniłam, -(e)m wygoniła	wygoniłom, -(e)m wygoniło	wygoniliśmy, -(e)śmy wygonili	wygoniłyśmy, -(e)śmy wygoniły
	2nd	wygoniłeś, -(e)ś wygonił	wygoniłaś, -(e)ś wygoniła	wygoniłoś, -(e)ś wygoniło	wygoniliście, -(e)ście wygonili	wygoniłyście, -(e)ście wygoniły
	3rd	wygonił	wygoniła	wygoniło	wygonili	wygoniły
	impersonal	wygoniono
conditional	1st	wygoniłbym, bym wygonił	wygoniłabym, bym wygoniła	wygoniłobym, bym wygoniło	wygonilibyśmy, byśmy wygonili	wygoniłybyśmy, byśmy wygoniły
	2nd	wygoniłbyś, byś wygonił	wygoniłabyś, byś wygoniła	wygoniłobyś, byś wygoniło	wygonilibyście, byście wygonili	wygoniłybyście, byście wygoniły
	3rd	wygoniłby, by wygonił	wygoniłaby, by wygoniła	wygoniłoby, by wygoniło	wygoniliby, by wygonili	wygoniłyby, by wygoniły
	impersonal	wygoniono by
imperative	1st	niech wygonię			wygońmy
	2nd	wygoń			wygońcie
	3rd	niech wygoni			niech wygonią
passive adjectival participle		wygoniony	wygoniona	wygonione	wygonieni	wygonione
anterior adverbial participle		wygoniwszy
verbal noun		wygonienie

Further reading

• wygonić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wygonić in Polish dictionaries at PWN