wykluć

See also: wykłuć

Polish

Etymology

From wy- + Proto-Slavic *kľujǫ.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvɨ.klut͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɨklut͡ɕ
• Syllabification: wy‧kluć

Verb

wykluć pf (imperfective wykluwać)

1. (reflexive with się, of a bird) to hatch

   Synonyms: wyląc się, wylęgnąć się

2. (reflexive with się) to hatch (of an idea)

Conjugation

Conjugation of wykluć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wykluć
future tense	1st	wykluję			wyklujemy
	2nd	wyklujesz			wyklujecie
	3rd	wykluje			wyklują
	impersonal	wykluje się
past tense	1st	wyklułem, -(e)m wykluł	wyklułam, -(e)m wykluła	wyklułom, -(e)m wykluło	wykluliśmy, -(e)śmy wykluli	wyklułyśmy, -(e)śmy wykluły
	2nd	wyklułeś, -(e)ś wykluł	wyklułaś, -(e)ś wykluła	wyklułoś, -(e)ś wykluło	wykluliście, -(e)ście wykluli	wyklułyście, -(e)ście wykluły
	3rd	wykluł	wykluła	wykluło	wykluli	wykluły
	impersonal	wykluto
conditional	1st	wyklułbym, bym wykluł	wyklułabym, bym wykluła	wyklułobym, bym wykluło	wyklulibyśmy, byśmy wykluli	wyklułybyśmy, byśmy wykluły
	2nd	wyklułbyś, byś wykluł	wyklułabyś, byś wykluła	wyklułobyś, byś wykluło	wyklulibyście, byście wykluli	wyklułybyście, byście wykluły
	3rd	wyklułby, by wykluł	wyklułaby, by wykluła	wyklułoby, by wykluło	wykluliby, by wykluli	wyklułyby, by wykluły
	impersonal	wykluto by
imperative	1st	niech wykluję			wyklujmy
	2nd	wykluj			wyklujcie
	3rd	niech wykluje			niech wyklują
anterior adverbial participle		wykluwszy
verbal noun		wyklucie

Further reading

• wykluć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wykluć in Polish dictionaries at PWN