wykroczyć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Etymology[edit]

From wy- +‎ kroczyć.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

wykroczyć pf (imperfective wykraczać)

  1. (intransitive) to cross, to overstep (to intrude unrightfully on someone else’s territory) [+ poza (accusative) = something]
    Synonym: przekroczyć
  2. (intransitive) to contravene, to encroach, to infringe (to intrude unrightfully on someone else’s rights) [+ poza (accusative) = something]
    Synonym: naruszyć

Conjugation[edit]

Conjugation of wykroczyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wykroczyć
future tense 1st wykroczę wykroczymy
2nd wykroczysz wykroczycie
3rd wykroczy wykroczą
impersonal wykroczy się
past tense 1st wykroczyłem,
-(e)m wykroczył
wykroczyłam,
-(e)m wykroczyła
wykroczyłom,
-(e)m wykroczyło
wykroczyliśmy,
-(e)śmy wykroczyli
wykroczyłyśmy,
-(e)śmy wykroczyły
2nd wykroczyłeś,
-(e)ś wykroczył
wykroczyłaś,
-(e)ś wykroczyła
wykroczyłoś,
-(e)ś wykroczyło
wykroczyliście,
-(e)ście wykroczyli
wykroczyłyście,
-(e)ście wykroczyły
3rd wykroczył wykroczyła wykroczyło wykroczyli wykroczyły
impersonal wykroczono
conditional 1st wykroczyłbym,
bym wykroczył
wykroczyłabym,
bym wykroczyła
wykroczyłobym,
bym wykroczyło
wykroczylibyśmy,
byśmy wykroczyli
wykroczyłybyśmy,
byśmy wykroczyły
2nd wykroczyłbyś,
byś wykroczył
wykroczyłabyś,
byś wykroczyła
wykroczyłobyś,
byś wykroczyło
wykroczylibyście,
byście wykroczyli
wykroczyłybyście,
byście wykroczyły
3rd wykroczyłby,
by wykroczył
wykroczyłaby,
by wykroczyła
wykroczyłoby,
by wykroczyło
wykroczyliby,
by wykroczyli
wykroczyłyby,
by wykroczyły
impersonal wykroczono by
imperative 1st niech wykroczę wykroczmy
2nd wykrocz wykroczcie
3rd niech wykroczy niech wykroczą
anterior adverbial participle wykroczywszy
verbal noun wykroczenie

Further reading[edit]

  • wykroczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wykroczyć in Polish dictionaries at PWN