zobowiązać

Polish

Etymology

From z- +‎ obowiązać.

Pronunciation

• IPA^(key): /zɔ.bɔˈvjɔw̃.zat͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔw̃zat͡ɕ
• Syllabification: zo‧bo‧wią‧zać

Verb

zobowiązać pf (imperfective zobowiązywać)

1. (transitive) to obligate, to oblige [+ (accusative) do (genitive) = (somebody) to do (something)]
2. (reflexive with się) to commit, to undertake, to pledge

Conjugation

Conjugation of zobowiązać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zobowiązać
future tense	1st	zobowiążę			zobowiążemy
	2nd	zobowiążesz			zobowiążecie
	3rd	zobowiąże			zobowiążą
	impersonal	zobowiąże się
past tense	1st	zobowiązałem, -(e)m zobowiązał	zobowiązałam, -(e)m zobowiązała	zobowiązałom, -(e)m zobowiązało	zobowiązaliśmy, -(e)śmy zobowiązali	zobowiązałyśmy, -(e)śmy zobowiązały
	2nd	zobowiązałeś, -(e)ś zobowiązał	zobowiązałaś, -(e)ś zobowiązała	zobowiązałoś, -(e)ś zobowiązało	zobowiązaliście, -(e)ście zobowiązali	zobowiązałyście, -(e)ście zobowiązały
	3rd	zobowiązał	zobowiązała	zobowiązało	zobowiązali	zobowiązały
	impersonal	zobowiązano
conditional	1st	zobowiązałbym, bym zobowiązał	zobowiązałabym, bym zobowiązała	zobowiązałobym, bym zobowiązało	zobowiązalibyśmy, byśmy zobowiązali	zobowiązałybyśmy, byśmy zobowiązały
	2nd	zobowiązałbyś, byś zobowiązał	zobowiązałabyś, byś zobowiązała	zobowiązałobyś, byś zobowiązało	zobowiązalibyście, byście zobowiązali	zobowiązałybyście, byście zobowiązały
	3rd	zobowiązałby, by zobowiązał	zobowiązałaby, by zobowiązała	zobowiązałoby, by zobowiązało	zobowiązaliby, by zobowiązali	zobowiązałyby, by zobowiązały
	impersonal	zobowiązano by
imperative	1st	niech zobowiążę			zobowiążmy
	2nd	zobowiąż			zobowiążcie
	3rd	niech zobowiąże			niech zobowiążą
passive adjectival participle		zobowiązany	zobowiązana	zobowiązane	zobowiązani	zobowiązane
anterior adverbial participle		zobowiązawszy
verbal noun		zobowiązanie

Further reading

• zobowiązać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zobowiązać in Polish dictionaries at PWN