zwilczyć

Polish

Etymology

From z- +‎ wilk +‎ -yć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈzvil.t͡ʂɨt͡ɕ/

• zwilczyć się:

  (file)

• Rhymes: -ilt͡ʂɨt͡ɕ
• Syllabification: zwil‧czyć

Verb

zwilczyć pf

1. (reflexive with się, dated, of humans) to run wild (to lose the qualities of a civilised person)

Conjugation

Conjugation of zwilczyć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zwilczyć
future tense	1st	zwilczę			zwilczymy
	2nd	zwilczysz			zwilczycie
	3rd	zwilczy			zwilczą
	impersonal	zwilczy się
past tense	1st	zwilczyłem, -(e)m zwilczył	zwilczyłam, -(e)m zwilczyła	zwilczyłom, -(e)m zwilczyło	zwilczyliśmy, -(e)śmy zwilczyli	zwilczyłyśmy, -(e)śmy zwilczyły
	2nd	zwilczyłeś, -(e)ś zwilczył	zwilczyłaś, -(e)ś zwilczyła	zwilczyłoś, -(e)ś zwilczyło	zwilczyliście, -(e)ście zwilczyli	zwilczyłyście, -(e)ście zwilczyły
	3rd	zwilczył	zwilczyła	zwilczyło	zwilczyli	zwilczyły
	impersonal	zwilczono
conditional	1st	zwilczyłbym, bym zwilczył	zwilczyłabym, bym zwilczyła	zwilczyłobym, bym zwilczyło	zwilczylibyśmy, byśmy zwilczyli	zwilczyłybyśmy, byśmy zwilczyły
	2nd	zwilczyłbyś, byś zwilczył	zwilczyłabyś, byś zwilczyła	zwilczyłobyś, byś zwilczyło	zwilczylibyście, byście zwilczyli	zwilczyłybyście, byście zwilczyły
	3rd	zwilczyłby, by zwilczył	zwilczyłaby, by zwilczyła	zwilczyłoby, by zwilczyło	zwilczyliby, by zwilczyli	zwilczyłyby, by zwilczyły
	impersonal	zwilczono by
imperative	1st	niech zwilczę			zwilczmy
	2nd	zwilcz			zwilczcie
	3rd	niech zwilczy			niech zwilczą
anterior adverbial participle		zwilczywszy
verbal noun		zwilczenie

Further reading

• zwilczyć in Polish dictionaries at PWN