zwiotczeć

Polish

Etymology

From z- +‎ wiotczeć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈzvjɔt.t͡ʂɛt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔtt͡ʂɛt͡ɕ
• Syllabification: zwiot‧czeć

Verb

zwiotczeć pf (imperfective wiotczeć)

1. (intransitive) to lose elasticity, to become or go limp

   Synonyms: sflaczeć, sparcieć

Conjugation

Conjugation of zwiotczeć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zwiotczeć
future tense	1st	zwiotczeję			zwiotczejemy
	2nd	zwiotczejesz			zwiotczejecie
	3rd	zwiotczeje			zwiotczeją
	impersonal	zwiotczeje się
past tense	1st	zwiotczałem, -(e)m zwiotczał	zwiotczałam, -(e)m zwiotczała	zwiotczałom, -(e)m zwiotczało	zwiotczeliśmy, -(e)śmy zwiotczeli	zwiotczałyśmy, -(e)śmy zwiotczały
	2nd	zwiotczałeś, -(e)ś zwiotczał	zwiotczałaś, -(e)ś zwiotczała	zwiotczałoś, -(e)ś zwiotczało	zwiotczeliście, -(e)ście zwiotczeli	zwiotczałyście, -(e)ście zwiotczały
	3rd	zwiotczał	zwiotczała	zwiotczało	zwiotczeli	zwiotczały
	impersonal	zwiotczano
conditional	1st	zwiotczałbym, bym zwiotczał	zwiotczałabym, bym zwiotczała	zwiotczałobym, bym zwiotczało	zwiotczelibyśmy, byśmy zwiotczeli	zwiotczałybyśmy, byśmy zwiotczały
	2nd	zwiotczałbyś, byś zwiotczał	zwiotczałabyś, byś zwiotczała	zwiotczałobyś, byś zwiotczało	zwiotczelibyście, byście zwiotczeli	zwiotczałybyście, byście zwiotczały
	3rd	zwiotczałby, by zwiotczał	zwiotczałaby, by zwiotczała	zwiotczałoby, by zwiotczało	zwiotczeliby, by zwiotczeli	zwiotczałyby, by zwiotczały
	impersonal	zwiotczano by
imperative	1st	niech zwiotczeję			zwiotczejmy
	2nd	zwiotczej			zwiotczejcie
	3rd	niech zwiotczeje			niech zwiotczeją
anterior adverbial participle		zwiotczawszy
verbal noun		zwiotczenie

Derived terms

adjective

• zwiotczały

 

noun

• zwiotczenie

 

Further reading

• zwiotczeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zwiotczeć in Polish dictionaries at PWN