انفلق

Arabic

Root
ف ل ق (f-l-q)

Pronunciation

• IPA^(key): /in.fa.la.qa/

Verb

اِنْفَلَقَ • (infalaqa) VII, non-past يَنْفَلِقُ‎ (yanfaliqu)

1. to become split, to become cleft, to become cloven, to crack

Conjugation

Conjugation of

اِنْفَلَقَ

(form-VII sound)

verbal noun الْمَصْدَر						اِنْفِلَاق infilāq
active participle اِسْم الْفَاعِل						مُنْفَلِق munfaliq
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	اِنْفَلَقْتُ infalaqtu	اِنْفَلَقْتَ infalaqta	اِنْفَلَقَ infalaqa		اِنْفَلَقْتُمَا infalaqtumā	اِنْفَلَقَا infalaqā		اِنْفَلَقْنَا infalaqnā	اِنْفَلَقْتُمْ infalaqtum	اِنْفَلَقُوا infalaqū
	f		اِنْفَلَقْتِ infalaqti	اِنْفَلَقَتْ infalaqat			اِنْفَلَقَتَا infalaqatā			اِنْفَلَقْتُنَّ infalaqtunna	اِنْفَلَقْنَ infalaqna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَنْفَلِقُ ʔanfaliqu	تَنْفَلِقُ tanfaliqu	يَنْفَلِقُ yanfaliqu		تَنْفَلِقَانِ tanfaliqāni	يَنْفَلِقَانِ yanfaliqāni		نَنْفَلِقُ nanfaliqu	تَنْفَلِقُونَ tanfaliqūna	يَنْفَلِقُونَ yanfaliqūna
	f		تَنْفَلِقِينَ tanfaliqīna	تَنْفَلِقُ tanfaliqu			تَنْفَلِقَانِ tanfaliqāni			تَنْفَلِقْنَ tanfaliqna	يَنْفَلِقْنَ yanfaliqna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَنْفَلِقَ ʔanfaliqa	تَنْفَلِقَ tanfaliqa	يَنْفَلِقَ yanfaliqa		تَنْفَلِقَا tanfaliqā	يَنْفَلِقَا yanfaliqā		نَنْفَلِقَ nanfaliqa	تَنْفَلِقُوا tanfaliqū	يَنْفَلِقُوا yanfaliqū
	f		تَنْفَلِقِي tanfaliqī	تَنْفَلِقَ tanfaliqa			تَنْفَلِقَا tanfaliqā			تَنْفَلِقْنَ tanfaliqna	يَنْفَلِقْنَ yanfaliqna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَنْفَلِقْ ʔanfaliq	تَنْفَلِقْ tanfaliq	يَنْفَلِقْ yanfaliq		تَنْفَلِقَا tanfaliqā	يَنْفَلِقَا yanfaliqā		نَنْفَلِقْ nanfaliq	تَنْفَلِقُوا tanfaliqū	يَنْفَلِقُوا yanfaliqū
	f		تَنْفَلِقِي tanfaliqī	تَنْفَلِقْ tanfaliq			تَنْفَلِقَا tanfaliqā			تَنْفَلِقْنَ tanfaliqna	يَنْفَلِقْنَ yanfaliqna
imperative الْأَمْر	m		اِنْفَلِقْ infaliq			اِنْفَلِقَا infaliqā				اِنْفَلِقُوا infaliqū
	f		اِنْفَلِقِي infaliqī							اِنْفَلِقْنَ infaliqna

References

• “انفلق” in Almaany
• Freytag, Georg (1835) “انفلق”, in Lexicon arabico-latinum praesertim ex Djeuharii Firuzabadiique et aliorum Arabum operibus adhibitis Golii quoque et aliorum libris confectum‎^[1] (in Latin), volume 3, Halle: C. A. Schwetschke, page 370
• Lane, Edward William (1863) “انفلق”, in Arabic-English Lexicon‎^[2], London: Williams & Norgate, page 2441
• Wehr, Hans with Kropfitsch, Lorenz (1985) “انفلق”, in Arabisches Wörterbuch für die Schriftsprache der Gegenwart‎^[3] (in German), 5th edition, Wiesbaden: Otto Harrassowitz, published 2011, →ISBN, page 981

Hijazi Arabic

Root
ف ل ق
1 term

Etymology

From Arabic اِنْفَلَقَ (infalaqa).

Pronunciation

• IPA^(key): /an.fa.laɡ/

Verb

انفلق • (anfalag) VII (non-past يِنْفَلِق (yinfalig))

1. to become split, to crack
2. to get sad

   Synonym: زِعِل (ziʕil)

Conjugation

Conjugation of انفلق (anfalag)
		singular				plural
		1st person	2nd person	3rd person		1st person	2nd person	3rd person
past	m	انفلقت (anfalagt)	انفلقت (anfalagt)	انفلق (anfalag)		انفلقنا (anfalagna)	انفلقتوا (anfalagtu)	انفلقوا (anfalagu)
	f		انفلقتي (anfalagti)	انفلقت (anfalagat)
non-past	m	أنفلق (anfalig)	تنفلق (tinfalig)	ينفلق (yinfalig)		ننفلق (ninfalig)	تنفلقوا (tinfalgu)	ينفلقوا (yinfalgu)
	f		تنفلقي (tinfalgi)	تنفلق (tinfalig)
imperative	m		انفلق (anfalig)				انفلقوا (anfalgu)
	f		انفلقي (anfalgi)