文殊

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Chinese[edit]

Etymology 1[edit]

phonetic
trad. (文殊)
simp. #(文殊)

Short for 文殊師利文殊师利 (Wénshūshīlì).

Pronunciation[edit]



Rime
Character
Reading # 1/1 1/1
Initial () (4) (25)
Final () (59) (24)
Tone (調) Level (Ø) Level (Ø)
Openness (開合) Closed Closed
Division () III III
Fanqie
Baxter mjun dzyu
Reconstructions
Zhengzhang
Shangfang
/mɨun/ /d͡ʑɨo/
Pan
Wuyun
/miun/ /d͡ʑio/
Shao
Rongfen
/miuən/ /d͡ʑio/
Edwin
Pulleyblank
/mun/ /d͡ʑuə̆/
Li
Rong
/miuən/ /ʑio/
Wang
Li
/mĭuən/ /ʑĭu/
Bernard
Karlgren
/mi̯uən/ /ʑi̯u/
Expected
Mandarin
Reflex
wén chú
Expected
Cantonese
Reflex
man4 syu4

Proper noun[edit]

文殊

  1. (Buddhism) Mañjuśrī (bodhisattva associated with prajñā in Mahayana Buddhism)

Etymology 2[edit]

 
language; culture; writing
language; culture; writing; formal; literary; gentle
unique
trad. (文殊)
simp. #(文殊)

Pronunciation[edit]


Proper noun[edit]

文殊

  1. () Wenshu (a town in Jiayuguan, Gansu, China)

References[edit]

Japanese[edit]

Kanji in this term
もん
Grade: 1
じゅ
Grade: S
goon
 文殊菩薩 on Japanese Wikipedia

Etymology[edit]

Literary Chinese 文殊 (Wénshū), Sanskrit मञ्जुश्री (mañjuśrī)

Proper noun[edit]

(もん)(じゅ) (Monju

  1. Manjushri (bodhisattva of wisdom)
    (もん)(じゅ)()(さつ)
    Monju Bosatsu
    Manjushri Bodhisattva