aanspijkeren
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
aanspijkeren
Inflection[edit]
Conjugation of aanspijkeren (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | aanspijkeren | |||
past singular | spijkerde aan | |||
past participle | aangespijkerd | |||
infinitive | aanspijkeren | |||
gerund | aanspijkeren n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | spijker aan | spijkerde aan | aanspijker | aanspijkerde |
2nd person sing. (jij) | spijkert aan | spijkerde aan | aanspijkert | aanspijkerde |
2nd person sing. (u) | spijkert aan | spijkerde aan | aanspijkert | aanspijkerde |
2nd person sing. (gij) | spijkert aan | spijkerde aan | aanspijkert | aanspijkerde |
3rd person singular | spijkert aan | spijkerde aan | aanspijkert | aanspijkerde |
plural | spijkeren aan | spijkerden aan | aanspijkeren | aanspijkerden |
subjunctive sing.1 | spijkere aan | spijkerde aan | aanspijkere | aanspijkerde |
subjunctive plur.1 | spijkeren aan | spijkerden aan | aanspijkeren | aanspijkerden |
imperative sing. | spijker aan | |||
imperative plur.1 | spijkert aan | |||
participles | aanspijkerend | aangespijkerd | ||
1) Archaic. |