aanstrikken

Dutch

Etymology

Compound of aan +‎ strikken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌstrɪ.kə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: aan‧strik‧ken

Verb

aanstrikken

1. (transitive) to secure by knotting, to put on by knotting
   • 1833, Christian Friedrich Gottlieb Thon, Volledig Onderwijs in alle Soorten van Afrigting van Honden tot de uitoefening der groote en kleine Jagt noodig, en om dezelven daarbij doeltreffend te gebruiken, tr. from German, J.G. Meijer (publ.), page 272.

     'Bij de dressuur of leiding des honds wordt dan de dresseerlijn aangestrikt.

     (please add an English translation of this quotation)

   • 2012, Jos Palm, Moederkerk. De ondergang van de roomse kerk, Uitgeverij Contact, →ISBN:

     Ze had zijn jasje nog een keer rechtgetrokken, zijn stropdas aangestrikt, de pluizen van zijn hoed geborsteld en hem op het hart gedrukt onderweg niet zijn vertrouwde sigaar te roken, want niet alle vrouwen hielden van die geur.

     (please add an English translation of this quotation)

2. (transitive) to knot together
   • 1869, J. Schmal, Wat zult gij worden? Leesboek over handwerken en bedrijven, publ. by S. Folkers, page 68.

     Het geheel wordt met eene fraaie kant omgeven, in een trechtervormig wit papier gestoken en met een wit lint aangestrikt.

     (please add an English translation of this quotation)

Inflection

Conjugation of aanstrikken (weak, separable)
infinitive	aanstrikken
past singular	strikte aan
past participle	aangestrikt
infinitive	aanstrikken
gerund	aanstrikken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	strik aan	strikte aan	aanstrik	aanstrikte
2nd person sing. (jij)	strikt aan	strikte aan	aanstrikt	aanstrikte
2nd person sing. (u)	strikt aan	strikte aan	aanstrikt	aanstrikte
2nd person sing. (gij)	strikt aan	strikte aan	aanstrikt	aanstrikte
3rd person singular	strikt aan	strikte aan	aanstrikt	aanstrikte
plural	strikken aan	strikten aan	aanstrikken	aanstrikten
subjunctive sing.1	strikke aan	strikte aan	aanstrikke	aanstrikte
subjunctive plur.1	strikken aan	strikten aan	aanstrikken	aanstrikten
imperative sing.	strik aan
imperative plur.1	strikt aan
participles	aanstrikkend	aangestrikt
1) Archaic.