beëdigen

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch[edit]

Etymology[edit]

From be- +‎ eed +‎ -igen, replacing earlier beëden.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /bəˈeːdəɣə(n)/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: be‧edi‧gen
  • Rhymes: -eːdəɣən

Verb[edit]

beëdigen

  1. (transitive) to swear in, to give an oath to

Inflection[edit]

Conjugation of beëdigen (weak, prefixed)
infinitive beëdigen
past singular beëdigde
past participle beëdigd
infinitive beëdigen
gerund beëdigen n
present tense past tense
1st person singular beëdig beëdigde
2nd person sing. (jij) beëdigt beëdigde
2nd person sing. (u) beëdigt beëdigde
2nd person sing. (gij) beëdigt beëdigde
3rd person singular beëdigt beëdigde
plural beëdigen beëdigden
subjunctive sing.1 beëdige beëdigde
subjunctive plur.1 beëdigen beëdigden
imperative sing. beëdig
imperative plur.1 beëdigt
participles beëdigend beëdigd
1) Archaic.

Related terms[edit]

Anagrams[edit]

Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=beëdigen&oldid=58014324"