berijden

Dutch

Etymology

From Middle Dutch beriden. Equivalent to be- +‎ rijden.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈrɛi̯də(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: be‧rij‧den
• Rhymes: -ɛi̯dən
• Homophone: bereiden

Verb

berijden

1. (transitive) to ride (a horse or other animal)
2. (transitive) to drive/travel over (a road)

Inflection

Conjugation of berijden (strong class 1, prefixed)
infinitive	berijden
past singular	bereed
past participle	bereden
infinitive	berijden
gerund	berijden n
	present tense	past tense
1st person singular	berijd	bereed
2nd person sing. (jij)	berijdt	bereed
2nd person sing. (u)	berijdt	bereed
2nd person sing. (gij)	berijdt	bereedt
3rd person singular	berijdt	bereed
plural	berijden	bereden
subjunctive sing.1	berijde	berede
subjunctive plur.1	berijden	bereden
imperative sing.	berijd
imperative plur.1	berijdt
participles	berijdend	bereden
1) Archaic.

Derived terms

• berijder