binnendringen
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
binnendringen
- (transitive, intransitive) to encroach, to intrude, to penetrate, to invade, to interlope (to intrude unrightfully on someone else's rights or territory)
Inflection[edit]
Conjugation of binnendringen (strong class 3a, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | binnendringen | |||
past singular | drong binnen | |||
past participle | binnengedrongen | |||
infinitive | binnendringen | |||
gerund | binnendringen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | dring binnen | drong binnen | binnendring | binnendrong |
2nd person sing. (jij) | dringt binnen | drong binnen | binnendringt | binnendrong |
2nd person sing. (u) | dringt binnen | drong binnen | binnendringt | binnendrong |
2nd person sing. (gij) | dringt binnen | drongt binnen | binnendringt | binnendrongt |
3rd person singular | dringt binnen | drong binnen | binnendringt | binnendrong |
plural | dringen binnen | drongen binnen | binnendringen | binnendrongen |
subjunctive sing.1 | dringe binnen | dronge binnen | binnendringe | binnendronge |
subjunctive plur.1 | dringen binnen | drongen binnen | binnendringen | binnendrongen |
imperative sing. | dring binnen | |||
imperative plur.1 | dringt binnen | |||
participles | binnendringend | binnengedrongen | ||
1) Archaic. |