kònieczny

See also: konieczny, kōnieczny, and Konieczny

Kashubian

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *konьčьnъ. By surface analysis, kùńc +‎ -ny.

Pronunciation

• IPA^(key): /kwɛˈniɛt͡ʃni/
• Syllabification: kònieczny

Adjective

kònieczny (not generally comparable, comparative kòniecznie, superlative nôkòniecznie, derived adverb kònieczno)

1. necessary, needed

   Synonym: mùszebny

Declension

Declension of kònieczny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	kònieczny		kòniecznô	kònieczné	kònieczny	kònieczné
genitive	kòniecznégò		kònieczny	kòniecznégò	kòniecznëch
dative	kòniecznémù		kònieczny	kòniecznémù	kòniecznym
accusative	kòniecznégò	kònieczny	kònieczną	kònieczné	kòniecznëch	kònieczné
instrumental	kòniecznym		kònieczną	kòniecznym	kòniecznyma
locative	kòniecznym		kònieczny	kòniecznym	kòniecznëch

Derived terms

nouns

• kòniecznosc

 

Further reading

• Stefan Ramułt (1893) “kœńečny”, in Słownik języka pomorskiego czyli kaszubskiego‎^[1] (in Kashubian), page 75
• Bernard Sychta (1967–1973) “kȯńečni”, in Słownik gwar kaszubskich, volume 2, page 201
• Eùgeniusz Gòłąbk (2011) “konieczny”, in Słownik Polsko-Kaszubski / Słowôrz Pòlskò-Kaszëbsczi‎^[2]
• “kònieczny”, in Internetowi Słowôrz Kaszëbsczégò Jãzëka [Internet Dictionary of the Kashubian Language], Fundacja Kaszuby, 2022