kōnieczny

See also: konieczny, kònieczny, and Konieczny

Silesian

Etymology

Inherited from Old Polish konieczny. By surface analysis, kōniec +‎ -ny.

Pronunciation

• IPA^(key): /koˈɲɛt͡ʂnɪ/
• Rhymes: -ɛt͡ʂnɪ
• Syllabification: kō‧niecz‧ny

Adjective

kōnieczny (not comparable, derived adverb kōniecznie)

1. necessary, needed

Declension

Declension of kōnieczny

		singular			plural
		masculine	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative		kōnieczny	kōnieczne	kōniecznŏ	kōnieczni	kōnieczne
genitive		kōniecznego		kōniecznyj	kōniecznych
dative		kōniecznymu		kōniecznyj	kōniecznym
accusative	animate	kōniecznego	kōnieczne	kōniecznõ	kōniecznych	kōnieczne
	inanimate	kōnieczny
instrumental		kōniecznym		kōniecznōm	kōniecznymi
locative		kōniecznym		kōniecznyj	kōniecznych
vocative		kōnieczny	kōnieczne	kōniecznŏ	kōnieczni	kōnieczne

Derived terms

nouns

• kōnieczność

 

Further reading

• kōnieczny in silling.org
• Aleksandra Wencel (2023) “kůńecny”, in Dykcjůnôrz ślų̊sko-polski‎^[1], page 358