meelopen

Dutch

Etymology

From mee (“with”) +‎ lopen (“to walk”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈmeːˌloː.pə(n)/

• (file)

• Hyphenation: mee‧lo‧pen

Verb

meelopen

1. (ergative) to accompany, to walk along

   Mijn dochter wilde niet alleen naar school lopen, dus ik besloot met haar mee te lopen.

   My daughter didn't want to walk to school alone, so I decided to walk with her.

Inflection

Conjugation of meelopen (strong class 7, separable)
infinitive	meelopen
past singular	liep mee
past participle	meegelopen
infinitive	meelopen
gerund	meelopen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	loop mee	liep mee	meeloop	meeliep
2nd person sing. (jij)	loopt mee	liep mee	meeloopt	meeliep
2nd person sing. (u)	loopt mee	liep mee	meeloopt	meeliep
2nd person sing. (gij)	loopt mee	liept mee	meeloopt	meeliept
3rd person singular	loopt mee	liep mee	meeloopt	meeliep
plural	lopen mee	liepen mee	meelopen	meeliepen
subjunctive sing.1	lope mee	liepe mee	meelope	meeliepe
subjunctive plur.1	lopen mee	liepen mee	meelopen	meeliepen
imperative sing.	loop mee
imperative plur.1	loopt mee
participles	meelopend	meegelopen
1) Archaic.

Descendants

• Negerhollands: loop mee