misbruiken

Dutch

Etymology

From mis- +‎ bruiken: bruiken is obsolete, compare gebruiken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌmɪsˈbrœy̯.kə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: mis‧brui‧ken
• Rhymes: -œy̯kən

Verb

misbruiken

1. to misuse, to abuse (one's power)
2. to mistreat, to abuse

Inflection

Conjugation of misbruiken (weak, prefixed)
infinitive	misbruiken
past singular	misbruikte
past participle	misbruikt
infinitive	misbruiken
gerund	misbruiken n
	present tense	past tense
1st person singular	misbruik	misbruikte
2nd person sing. (jij)	misbruikt	misbruikte
2nd person sing. (u)	misbruikt	misbruikte
2nd person sing. (gij)	misbruikt	misbruikte
3rd person singular	misbruikt	misbruikte
plural	misbruiken	misbruikten
subjunctive sing.1	misbruike	misbruikte
subjunctive plur.1	misbruiken	misbruikten
imperative sing.	misbruik
imperative plur.1	misbruikt
participles	misbruikend	misbruikt
1) Archaic.

Derived terms

• misbruik

Related terms

• gebruiken