overtuigen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch overtugen. Equivalent to over- +‎ tuigen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌoː.vərˈtœy̯.ɣə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: over‧tui‧gen
• Rhymes: -œy̯ɣən

Verb

overtuigen

1. to convince, persuade

   Synonym: (Netherlands) overreden

Inflection

Conjugation of overtuigen (weak, prefixed)
infinitive	overtuigen
past singular	overtuigde
past participle	overtuigd
infinitive	overtuigen
gerund	overtuigen n
	present tense	past tense
1st person singular	overtuig	overtuigde
2nd person sing. (jij)	overtuigt	overtuigde
2nd person sing. (u)	overtuigt	overtuigde
2nd person sing. (gij)	overtuigt	overtuigde
3rd person singular	overtuigt	overtuigde
plural	overtuigen	overtuigden
subjunctive sing.1	overtuige	overtuigde
subjunctive plur.1	overtuigen	overtuigden
imperative sing.	overtuig
imperative plur.1	overtuigt
participles	overtuigend	overtuigd
1) Archaic.

Derived terms

• overtuiger
• overtuiging

Descendants

• Afrikaans: oortuig
• Negerhollands: overtug

See also

• overhalen
• overreden

Anagrams

• groeven uit, uitgroeven, voertuigen