uitbarsten

Dutch

Etymology

uit +‎ barsten

Pronunciation

• Audio

  (file)

Verb

uitbarsten

1. to burst out, erupt (such as a volcano or anger)

Inflection

Conjugation of uitbarsten (weak, separable)
infinitive	uitbarsten
past singular	barstte uit
past participle	uitgebarst
infinitive	uitbarsten
gerund	uitbarsten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	barst uit	barstte uit	uitbarst	uitbarstte
2nd person sing. (jij)	barst uit	barstte uit	uitbarst	uitbarstte
2nd person sing. (u)	barst uit	barstte uit	uitbarst	uitbarstte
2nd person sing. (gij)	barst uit	barstte uit	uitbarst	uitbarstte
3rd person singular	barst uit	barstte uit	uitbarst	uitbarstte
plural	barsten uit	barstten uit	uitbarsten	uitbarstten
subjunctive sing.1	barste uit	barstte uit	uitbarste	uitbarstte
subjunctive plur.1	barsten uit	barstten uit	uitbarsten	uitbarstten
imperative sing.	barst uit
imperative plur.1	barst uit
participles	uitbarstend	uitgebarst
1) Archaic.

Related terms

• uitbarsting

Descendants

• Afrikaans: uitbars

Anagrams

• barsten uit