uitslaan

Dutch

Etymology

uit +‎ slaan

Pronunciation

• Audio

  (file)

Verb

uitslaan

1. (sports) to overplay, hit the ball out
2. to punch, stamp
3. to turn (a certain colour or texture)

Inflection

Conjugation of uitslaan (strong class 6, irregular, separable)
infinitive	uitslaan
past singular	sloeg uit
past participle	uitgeslagen
infinitive	uitslaan
gerund	uitslaan n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	sla uit	sloeg uit	uitsla	uitsloeg
2nd person sing. (jij)	slaat uit	sloeg uit	uitslaat	uitsloeg
2nd person sing. (u)	slaat uit	sloeg uit	uitslaat	uitsloeg
2nd person sing. (gij)	slaat uit	sloegt uit	uitslaat	uitsloegt
3rd person singular	slaat uit	sloeg uit	uitslaat	uitsloeg
plural	slaan uit	sloegen uit	uitslaan	uitsloegen
subjunctive sing.1	sla uit	sloege uit	uitsla	uitsloege
subjunctive plur.1	slaan uit	sloegen uit	uitslaan	uitsloegen
imperative sing.	sla uit
imperative plur.1	slaat uit
participles	uitslaand	uitgeslagen
1) Archaic.

Descendants

• Afrikaans: uitslaan

Anagrams

• aansluit, slaan uit, sluit aan