uittrekken

Dutch

Etymology

From Middle Dutch ûtetrecken. Equivalent to uit +‎ trekken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈœy̯(t)ˌtrɛ.kə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: uit‧trek‧ken

Verb

uittrekken

1. (transitive) to take off (clothes)

   Synonym: uitdoen

   Antonym: aantrekken

   Hij trok zijn trui uit.

   He took his sweater off.

2. (transitive) to pull out (of), e.g. a tooth

Inflection

Conjugation of uittrekken (strong class 3b, separable)
infinitive	uittrekken
past singular	trok uit
past participle	uitgetrokken
infinitive	uittrekken
gerund	uittrekken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	trek uit	trok uit	uittrek	uittrok
2nd person sing. (jij)	trekt uit	trok uit	uittrekt	uittrok
2nd person sing. (u)	trekt uit	trok uit	uittrekt	uittrok
2nd person sing. (gij)	trekt uit	trokt uit	uittrekt	uittrokt
3rd person singular	trekt uit	trok uit	uittrekt	uittrok
plural	trekken uit	trokken uit	uittrekken	uittrokken
subjunctive sing.1	trekke uit	trokke uit	uittrekke	uittrokke
subjunctive plur.1	trekken uit	trokken uit	uittrekken	uittrokken
imperative sing.	trek uit
imperative plur.1	trekt uit
participles	uittrekkend	uitgetrokken
1) Archaic.

Descendants

• Afrikaans: uittrek
• Negerhollands: trek ut

See also

• uitrekken

Anagrams

• trekken uit